Johan Verminnen

Verminnen werd geboren als jongste in een gezin van vijf kinderen en groeide op in Wemmel, net ten noorden van Brussel. Hij volgde secundair onderwijs aan het Sint-Pieterscollege in Jette.

Al van jongs af aan wilde Verminnen zanger worden. Eerste ruimere bekendheid verwierf hij dankzij een televisie-optreden in het programma Ontdek de ster in 1969, en zijn eerste plaat verscheen in 1971. In zijn beginjaren werkte hij nauw samen met Will Tura en Raymond Van het Groenewoud (als drummer). Zijn debuutsingle was Ieder met zijn vlag (1970).

De toeristische rue des Bouchers in Brussel, thema van één van Verminnens bekendste liedjes

Vaak is Brussel het thema of de inspiratiebron van Verminnens chansons, een stad waar hij zich nauw mee verbonden voelt. Een van zijn bekendste liedjes en tegelijk een klassieker op feest- en dansgelegenheden, is In de Rue des Bouchers uit 1979 (in het Nederlands Beenhouwersstraat, de bekendste horecastraat in het centrum van Brussel). Nochtans is dit nummer minder representatief voor Verminnens werk (het is in het Brussels dialect gezongen en heeft een volks, feestelijk ritme). Het is in Vlaanderen minder bekend dat Verminnen ook heel wat Franstalige liederen opnam en daardoor ook in de Franstalige wereld enige bekendheid geniet.

Verminnen heeft zich ingespannen voor een aangepast economisch en juridisch statuut voor kunstenaars en richtte in 1992 mee de belangenvereniging Zamu voor zangers en muzikanten op. Tussen 2007 en 2014 was Verminnen gedelegeerd bestuurder van de Nederlandstalige vleugel van auteursrechtenvereniging Sabam, waar hij sinds 1998 al in de raad van bestuur zat.[1] In 2014 werd hij voorzitter van de raad van bestuur van de vereniging.[2] In 2016 kondigde hij zijn afscheid uit deze functie aan.[1]

Verminnen trouwde in 1986 met fotomodel Catherine Mattelaer, en een jaar later werd hun dochter Pauline geboren, waaraan hij een gelijknamig lied wijdde (1988). Tegenwoordig woont Verminnen in Hansbeke, een deelgemeente van Deinze.

In 1991 zong hij Sorry dat ik besta, een lied over homoseksualiteit van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. De opname was onderdeel van het televisieprogramma "Een nieuwe jas", een hommage aan de tachtigjarige Annie M.G. Schmidt.

In 2004 schreef Verminnen een boek over zijn moeder: Prinses van het Pajottenland. In 2006 verscheen van zijn hand het boek De laatste boot, en in 2007 Van Brussel naar de wereld (in het kader van zijn nieuwe theatertournee). Deze drie boeken werden vergezeld van een speciaal opgenomen cd.

• Verminnen heeft samen met een hoop andere Bekende Vlamingen een cameo in het Suske en Wiske-album De Krimson-crisis (1988) waarin hij meevecht tegen Krimson.
• Chris Van den Durpel heeft Verminnen geïmiteerd. Hij maakte een "typetje" van hem.
• In 2001 werd zijn nummer Laat me nu toch niet alleen opgenomen in De Eregalerij van de Vlaamse klassiekers van Radio 2. In 2015 gebeurde dit ook met zijn nummer Mooie dagen.
• In 2005 werd hij opgenomen in de Radio 2 Eregalerij voor een leven vol muziek.
• Johan Verminnen is een groot bewonderaar van Jacques Brel en presenteerde hem in 2005 als top 10-kandidaat voor de titel De Grootste Belg. Zelf eindigde Verminnen in die verkiezing op nr. 317, buiten de officiële nominatielijst.

• Officiële website Johan Verminnen
• http://houbi.com/belpop/groepen/verminnen.htm
• Officiële website van Zamu

Zie de categorie Johan Verminnen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.