Jean Giono
Leven en werk
Giono werd geboren als zoon van een arme schoenmaker in Alpes-de-Haute-Provence. Na de Eerste Wereldoorlog, waarin hij als soldaat gewond raakte, begon hij verzen te publiceren terwijl hij werkte als bankbediende. Later volgde een reeks mythische romans, waarin hij in dichterlijk proza de Provence bezingt, alsook de verbondenheid van mens en natuur. Uiteindelijk leidde dit tot een soort pantheïsme. Met name in zijn bekende Pan-trilogie Colline (1929), Un de Baumugnes (1929) en Regain (1930), refereert Giono voortdurend aan spanningen tussen de moderne mens en de oerkrachten waarvan hij zich bevrijd meent te hebben, maar die zich steeds weer openbaren. Centraal staat uiteindelijk de eenzaamheid van de mens.
Strevend naar een ideaal van harmonie verzet Giono zich tegen alles wat dit ideaal in gevaar brengt, ook in zijn eigen leven. Naast zijn pleidooi voor een terugkeer naar de natuur leidt dit tot een soort anarchistisch-pacifistische houding. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd hij geïnterneerd wegens dienstweigering. Aan het einde van de oorlog werd hij opnieuw gevangengezet, nu vanwege zijn steun aan het Vichy-regime.
Vanaf de oorlog tekent zich ook een duidelijke verandering in zijn werk af en schakelt Giono steeds meer over van het ‘mythische’ op historische thema’s. Bekende werken uit deze periode zijn Les âmes fortes (1950), een reeks dialogen van oude vrouwen die bij een dode waken en waarbij de hele dorpsgeschiedenis voorbij komt, en Le hussard sur le toit (1951), over de lotgevallen van een voortvluchtige ‘carbonaro’ tijdens de cholera-epidemie van 1838 in de Provence, later vervolgd in Le bonheur fou (1957). In zijn roman Les deux cavaliers de l’orage (begonnen in 1934, afgemaakt in 1950) weet Giono het mythische en het historische met elkaar te vermengen in de vorm van een heftige en tragische strijd tussen twee broers.
Giono was lid van de Académie Goncourt. Zijn werk werd ook meermaals onderscheiden en diverse keren verfilmd. In 1990 werd te zijner ere de literaire Grand prix Jean-Giono ingesteld
Hij overleed op 75-jarige leeftijd aan een hartaanval.[1]
Bibliografie
- Colline (1928)
- Un de Baumugnes (1929), verfilmd als Angèle (1934) door Marcel Pagnol
- Naissance de l'Odyssée (1930)
- Regain (1930), verfilmd als Regain (1937) door Marcel Pagnol
- Le Grand Troupeau (1931). Nederlands: De grote kudde, vert. Liesbeth van Nes, 2015
- Jean le Bleu (1932), verfilmd als La Femme du boulanger (1938) door Marcel Pagnol
- Solitude de la pitié (1932)
- Le chant du monde (1934); Nederlands: Het zingen van de wereld, vert. Jeanne Holierhoek, 1995
- Que ma joie demeure (1935)
- Les vraies richesses (1937)
- Refus d'obéissance (1937)
- Batailles dans la montagne (1937)
- Le poids du ciel (1938)
- Lettre aux paysans sur la pauvreté et la paix (1938)
- Précisions et Recherche de la pureté (1939)
- Vertaling in het Frans van Moby Dick, door Herman Melville (1940)
- Pour saluer Melville (1941)
- Triomphe de la vie (1942)
- Le voyage en calèche (1946)
- Un roi sans divertissement (1946); verfilmd als Un roi sans divertissement (1963) door François Leterrier
- Noé (1948)
- Les âmes fortes (1949), verfilmd door Raoul Ruiz in 2000
- Mort d'un personnage (1949)
- Les grands chemins 1951; Nederlands: De grote weg
- Le Hussard sur le toit (1951); verfilmd als Le Hussard sur le toit (1995) door Jean-Paul Rappeneau
- Le moulin de Pologne (1952); Nederlands: De Poolse molen
- L'Homme qui plantait des arbres (1953); Nederlands: De man die bomen plantte, vertaald door Ernst van Altena, 2001. Verfilmd als L'Homme qui plantait des arbres (1987) door Frédéric Back
- Le bonheur fou (1957); Nederlands: Het vreugdevuur
- Angelo (1958)
- Deux cavaliers de l'orage (1965)
- L'histoire du garçon robín (1962)
- L'Iris de Suse (1970)
Literatuur en bronnen
- A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90-228-4330-0
Externe links
Noot
- Zie onder andere hier en Encyclopedie van de Wereldliteratuur.