Jean-Baptiste Boussingault

Boussingault verbleef van 1822 tot en met 1832 in Zuid-Amerika, waar hij geologisch en meteorologisch onderzoek deed op aanbeveling van Alexander von Humboldt. Hij doceerde aan de Nationale School voor Mijnbouw in Bogotá (Colombia).

In 1835 werd Boussingault hoogleraar in Lyon, het jaar daarop in Parijs. In 1845 volgde zijn benoeming aan het Conservatoire national des arts et métiers te Parijs, waar hij met Jean-Baptiste Dumas samenwerkte en met wie hij onder meer een apparaat voor de analyse van lucht ontwikkelde. Behalve op de chemische analyse, legde hij zich vooral toe op landbouwchemie, waarvan hij in Frankrijk de pionier was. Hij voerde nieuwe methoden in om de voeding van planten en dieren te bestuderen. Zijn proefboerderij in Bechelbronn (1836) is te beschouwen als het eerste landbouwkundig proefstation. Van 1836 tot 1848 was hij vooral de landbouwkundige die veldonderzoek deed, terwijl hij zich na 1851 hoofdzakelijk bezighield met laboratoriumexperimenten, in verband met onder meer stikstofbinding in de bodem.

• Essai de statique chimique des ltres organists (1841)
• Économie rurale (2 delen, 1843-1844); later herzien onder de titel: Agronomie, chimie agricole et physiologie (5 delen, 1860-1874; 8 delen, 1886-1891).
• Études sur la transformation du fer en acier (1875)

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Jean-Baptiste Boussingault op Wikimedia Commons.