Jan van Touraine

Jan was de vierde zoon van koning Karel VI van Frankrijk uit diens huwelijk met Isabella van Beieren, dochter van hertog Stefanus III van Beieren. In 1403 werd hij benoemd tot baron van Mortagne, in 1407 tot pair van Frankrijk en in 1410 tot graaf van Ponthieu. Na de dood van zijn oom, hertog Lodewijk I van Orléans werd hij in 1407 hertog van Touraine en in 1415 kreeg hij de titel van dauphin van Viennois, toen hij na het overlijden van zijn drie oudere broers de erfopvolger van zijn vader werd. In 1416 erfde van zijn oudoom Jan van Berry tevens de graafschappen Berry en Poitiers.

In juni 1406 werd de zeven jaar oude Jan verloofd met de vierjarige Jacoba van Beieren (1401-1436), erfdochter van graaf Willem VI van Holland en vanaf 1417 gravin van Holland en Zeeland. De bruiloft vond op 6 augustus 1415 plaats, toen beide echtelieden in een staat waren om in het huwelijk te treden. Het echtpaar kreeg geen kinderen. Na de verlovingsceremonie in het kasteel van Compiègne leefde Jan in het Henegouwse Le Quesnoy, aan het hof van zijn toekomstige schoonvader Willem VI, die een bondgenoot was van de Bourgondische hertog Jan zonder Vrees. Daardoor was de benoeming van Jan van Touraine tot dauphin tijdens de Armagnacse bezetting van Parijs een politieke kwestie. Willem VI wilde Jan enkel onder begeleiding van de Bourgondische hertog naar daar laten reizen. In september 1416 schreef de dauphin aan zijn moeder dat hij alleen met haar of graaf Bernard VII van Armagnac over zijn terugkeer naar Parijs wilde onderhandelen.

Daarom reisde koningin Isabella van januari tot februari 1217 naar Senlis, om haar zoon voor te bereiden op de troonsopvolging en met Willem VI van Holland te onderhandelen over Jans terugkeer naar Parijs. Na haar vertrek werd de dauphin ziek en op 5 april 1417 stierf hij, vermoedelijk aan een middenoorontsteking. Jan zonder Vrees liet dan weer opzettelijk het gerucht verspreiden dat Jan van Touraine vergiftigd was door de Armagnacs, een theorie waarover nooit bewijs werd gevonden.

Hij werd bijgezet in de Abdij van Saint-Corneille in Compiègne. Zijn jongere broer Karel volgde hem op als nieuwe dauphin van Viennois en werd in 1422 onder de naam Karel VII koning van Frankrijk.