Jan Leliman

Johannes Hermanus (Jan) Leliman (Amsterdam, 26 juni 1828 – aldaar, 1 december 1910) was een Nederlands architect en voorzitter van de Maatschappij tot Bevordering der Bouwkunst.

Jan Leliman

Eerste arbeiderswoningen van Leliman

Biografie

Leliman was in zijn jonge jaren leerling van architect en ingenieur Johan Frederik Metzelaar in Rotterdam. In 1852 kreeg hij onderricht van Henri Labrouste in Parijs. Gedureende zijn actieve leven was hij haast vaste architect van Woningbouwvereniging Salerno en de Evangelisch Lutherse Gemeente. Hij heeft in zijn leven een belangrijke plaats ingenomen in de Maatschappij tot Bevordering der Bouwkunst. Zo was hij van 1862 tot 1867 secretaris en van 1867 tot 1876 voorzitter. Jan Leliman ligt begraven op de Nieuwe Oosterbegraafplaats te Amsterdam.

Zijn zoon Willem Leliman was eveneens architect. Deze wordt gezien als grondlegger van het Nederlands Architectuurinstituut.

Enkele werken

1847-1847 Zwammerdam: Bewaarschool en woning (eerste opdracht)
1854-1855 Amsterdam: Valckenierstraat 23-33, sociale woningen voor de vereniging Salerno.
1854-1856 Amsterdam: Rokin 112, Verenigingsgebouw "Maatschappij Arti et Amicitiae", waarvan hij van 1878 tot 1886 penningmeester was en initiatiefnemer
1857-1857 Amsterdam: Ziekenhuis Vereeniging voor Ziekenverpleging, Prinsengracht 769
1857-1857 Amsterdam: Broodfabriek, Vijzelgracht
1861 Almelo: woonhuis met fabriek
1866-1867 Veenhuizen: Landhuis Klein-Wateren
1871-1873 Amsterdam: Arbeiderswoningen Tweede Jacob van Campenstraat 87-89 (laatste grote opdracht)

Zie ook

Lijst van Nederlandse architecten

Zie de categorie Johannes Hermanus Leliman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Jan Leliman op Wikisource.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.