Jacques van der Poel

Jacques van der Poel is de jongere broer van Adrie van der Poel. Hij reed in 1983 voor de amateurploeg van Jan van Erp. In zijn eerste twee jaar bij de amateurs behaalde hij enkele ereplaatsen. Pas in 1985 begon hij te winnen: het Nederlands kampioenschap voor amateurs en een etappe en het eindklassement in de Ronde van Wallonië (voor amateurs).

Eind 1985 volgde er een overstap naar de profploeg Skala. In zijn eerste jaar won hij een criterium in het Belgische Blankenberge. Opvallender was misschien nog wel de 12e plaats in Parijs-Roubaix. Hij deed bovendien mee aan de Ronde van Italië, waar hij als 118e eindigde.

In zijn tweede jaar als prof won Van der Poel de GP Zele in België. Hij debuteerde ook in de Tour de France, maar kon daarvan slechts kortdurend genieten. De derde etappe was een ploegentijdrit, waarbij Van der Poel moest lossen en 43 seconden buiten de tijdslimiet binnen kwam. Ironisch genoeg was juist routinier Hennie Kuiper thuisgelaten, zodat Van der Poel mee kon.[1] Het zou bij dit optreden in de Tour blijven.

In de rest van zijn carrière zou Van der Poel geen opvallende resultaten boeken. Hij reed van 1989 tot 1990 voor de Belgische formatie Weinmann en in de twee jaar daarna voor de Nederlandse wielerploeg Tulip Computers. In zijn laatste jaar won Van der Poel nog een etappe in de Ronde van Poitou-Charentes en een criterium in Bergen op Zoom. Eind 1992 kwam er een einde aan zijn profcarrière, omdat er geen geïnteresseerde ploeg was.[2]