Islas Chafarinas
De Islas Chafarinas zijn een archipel van drie kleine eilandjes in de Middellandse Zee, voor de kust van Marokko, 48 km ten oosten van Melilla en 3,5 km voor de Marokkaanse stad Ra'su l-Ma'. De Islas Chafarinas zijn een van de Spaanse territoria in Marokko (de zogenaamde Plazas de soberanía), samen met de kustenclaves Ceuta en Melilla, de eilanden Peñón de Vélez de la Gomera en Peñón de Alhucemas, en het betwiste rotseiland Isla Perejil. De eilanden bevinden zich onder Spaanse soevereiniteit sinds 6 januari 1848, toen twee Spaanse oorlogsschepen ze bezetten, enkele uren voor de aankomst van hun Franse concurrenten.
| Eiland van Spanje | |||
  | |||
 | |||
Locatie | |||
| Land | Spanje | ||
| Locatie | Middellandse Zee | ||
| Coördinaten | 35° 11′ NB, 2° 26′ WL | ||
Algemeen | |||
| Oppervlakte | 0,52 km² | ||
| Inwoners (2006) | 200 | ||
| Hoogste punt | Cerro Nido de las Águilas (137 m) | ||
Overig | |||
| Aantal eilanden | 3 | ||
| Detailkaart | |||
 | |||
| Foto's | |||
 | |||
| Isla de Isabel II | |||
| |||
De archipel bestaat uit het westelijke Isla del Congreso (22,5 hectare, maximaal 137 meter boven zeeniveau), het centrale Isla de Isabel II (15,9 hectare, maximaal 35 meter boven zeeniveau) en het oostelijke Isla del Rey (12,7 hectare, maximaal 31 meter boven zeeniveau).
Enkel het centrale eiland Isla de Isabel II wordt permanent door een militair garnizoen van 190 soldaten en door wetenschappers bewoond. Op dit eiland bevindt zich ook een kerk, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van de onbevlekte ontvangenis, gebouwd tussen 1851 en 1853. In het begin van de twintigste eeuw leefden tot 736 mensen (in 1910) op dit eilandje.
De naam van de eilanden komt van het Riffijnse woord "Chefar", wat "dief" betekent, aangezien de eilanden het toevluchtsoord vormden voor criminelen van het vasteland. In de antieke oudheid werden de eilanden aangeduid als Tres Insulæ (drie eilanden).
Zie ook
Externe link
 |
Zie de categorie Chafarinas Islands van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |