Isidoor Bauwens

Hij was de jongere broer van de jezuïet Evarist Bauwens en liep school aan het Sint-Jozefscollege in Aalst. Vervolgens studeerde hij aan de Katholieke Universiteit Leuven alwaar hij promoveerde tot doctor in de geneeskunde (1881). Tijdens zijn studententijd was hij secretaris van het Taal- en Letterlievend Studentengenootschap Met Tijd en Vlijt. Hij vestigde zich als arts in Aalst en kreeg op verschillende vlakken naambekendheid. Op geneeskundig vlak werkte hij mee aan wetenschappelijke congressen en schreef ruim erkende studies.

Hij werd ook politiek actief en was gedurende een aantal jaren gemeenteraadslid en schepen van onderwijs in Aalst. Tevens was hij literator en schreef voornamelijk toneelstukken. Voorts was hij erevoorzitter van toneelgezelschap Het Land van Riem, luitenant-geneesheer van de brandweer van Aalst, lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde en voorzitter van de Oost-Vlaamse Katholiek Vlaamsch Oud-Hoogstudentenverbond.

In Aalst is een plein naar hem vernoemd, met name het Isidoor Bauwensplein.[1]

• Beschrijving van rouwplechtigheden bij de meeste volkeren, 1888.
• De lijkbehandeling bij de Christene volken, 1892.
• Hertog Filips, blijspel, 1894.
• Twee Tijgerinnen, treurspel, 1897.
• Het alcoholisme, 1900.
• Iwein van Aalst, historisch toneelstuk, Aalst, 1906.
• Geneeskundig Woordenboek, 1907 (slechts achttien afleveringen, tot aan de letter D).
• Conscience en de geneeskunde. Ziektegevallen door hem behandeld, in: Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde, 1912.

• Valery D'HONDT, Dokter Isidoor Bauwens, levens- en boekenbeschrijving, Aalst, 1910.
• Marcel SCHURMANS, Dr. Isidoor Bauwens, in: Jong en Oud, Aalst, 1951.
• J. LEBEER, Isidoor Bauwens, in: Nationaal Biografisch Woordenboek, T. I, Brussel, 1964.
• Aalst, Sint-Jozefscollege, 1619-1981, Aalst, 1981.