Iribarrengetal

Het Iribarrengetal - vaak aangeduid als Ir of ξ - wordt gedefinieerd als: [4]

${\displaystyle \xi ={\frac {\tan \alpha }{\sqrt {H/L_{0}}}},}$     met     ${\displaystyle L_{0}={\frac {g}{2\pi }}\,T^{2},}$

waarin ξ is het Iribarren getal is; α is de hoek van de zeewaartse helling een constructie; H de golfhoogte , L₀ is diep water golflengte, T de periode en g de zwaartekrachtversnelling. Afhankelijk van de toepassing zijn verschillende definities van H en T gebruikt, bijvoorbeeld: regelmatige golven de golfhoogte H₀ in diep water of brekende golfhoogte H_b aan de rand van de brandingszone. Of, voor windgolven, de significante golfhoogte H_s op een bepaalde locatie.

Het type brekende golf - spilling, plunging, collapsing or surging (in het Nederlands wordt hiervoor meestal de engelse term gebruikt; in een enkel geval wordt de spilling wave een overschuimende breker genoemd, een plunging wave wordt soms een overstortende breker genoemd en voor de surging wave bestaat als vertaling een deinende breker) - hangt af van het Iribarrengetal. Volgens Battjes (1974) zijn voor regelmatige golven die zich op een vlak strand voortplanten twee mogelijke keuzes voor het Iribarrengetal:

${\displaystyle \xi _{0}={\frac {\tan \alpha }{\sqrt {H_{0}/L_{0}}}}}$     of     ${\displaystyle \xi _{b}={\frac {\tan \alpha }{\sqrt {H_{b}/L_{0}}}},}$

waarbij H₀ is de golfhoogte in diep water is en H_b is de waarde van de golfhoogte op het brekerpunt (waar de golven beginnen te breken). Dan is de brekertype afhankelijk van het Iribarrengetal (ξ₀ of ξ_b): [3]

Voor de interactie met constructies wordt meestal een vorm van het Iribarrengetal gebruikt met daarin de significante golfhoogte H_s de (spectraal bepaalde) golfperiode T_m-1,0. Dit is de periode die bepaald is met het eerste negatieve moment van het golfspectrum.