Ingrid Berghmans

Berghmans werd geboren in Koersel, maar groeide op in het naburige Leopoldsburg. In deze gemeente heeft ze ook een ster op de plaatselijke Walk of Fame. Samen met Robert Van de Walle was ze de Belgische pionier van het competitiejudo. Op 19-jarige leeftijd behaalde ze op het eerste wereldkampioenschap judo voor vrouwen in Madison Square Garden (New York) twee medailles: een bronzen medaille in eigen categorie (-72 kg) en een gouden in de open categorie. In 1982 behaalde ze een wereldtitel in de open categorie en dat werd beloond met de "Nationale Trofee voor Sportverdienste". Een jaar later werd Berghmans voor het eerst "Sportvrouw van het jaar".

Op de Olympische Zomerspelen 1988 in Seoel was vrouwenjudo een demonstratiesport en Berghmans behaalde goud. Haar laatste gouden medaille in de categorie -72 behaalde ze tijdens het Europees kampioenschappen in Helsinki in 1989.

Berghmans is houder van een zwarte gordel 5^de dan uitgereikt door de Vlaamse Judofederatie (VJF).

Sinds 2001 is Berghmans trainer en zet ze niet-sportieve mensen aan tot bewegen. Ze is sindsdien ook voorzitster van de atletencommissie van het BOIC.

Berghmans had tijdens de jaren 80 ook een relatie met voormalig Olympisch Kampioen Robert Van de Walle, maar later gingen ze uit elkaar. In 1990 huwde Berghmans de judoka Marc Vallot. Vallot overleed echter reeds op 38-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hoewel Berghmans en Vallot feitelijk elf jaar gehuwd waren, leefden beiden op het tijdstip van Vallots overlijden gescheiden, en was een procedure tot echtscheiding lopende. Uit het huwelijk werden twee kinderen geboren.[1]

In 1990 presenteerde ze op de BRTN de sportquiz "Ingrid, Ingrid". In 2005 eindigde ze op de 75ste plaats tijdens de Vlaamse versie van De Grootste Belg.