Ids de Beer

Ids de Beer (Nes (West-Dongeradeel), 7 juli 1916 - Leeuwarden, 2 februari 1945) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Beer was handelsreiziger en woonde in Dokkum. Hij was lid van de LO van Dokkum. Zijn verzetsnaam was "Viervoeter". Bij een actie van het verzet zijn twee Duitsers omgekomen. Op 20 januari nemen de Duitsers wraak door twintig mannen te fusilleren. Nadat door deze massa-executie aan de Woudweg te Dokkum twintig gevangenen op 22 januari 1945 waren doodgeschoten, waren de Duitsers bijzonder actief bij het opsporen van verzetsmensen en zochten alle verzetsmensen uit de regio zo snel mogelijk een veilig heenkomen. Ook De Beer stond op de lijst van gezochten en werd uiteindelijk op 31 januari 1945 ontdekt toen hij even thuis was. Bij de vluchtpoging, onder winterse en mistige omstandigheden, is De Beer door een Duitse soldaat aangeschoten. Er mocht niemand hulp bieden. Pas in de namiddag hebben buren hem op een ladder, die dienst deed als brancard, opgehaald en naar huis gebracht. De Duitsers hebben hem daar opgehaald en naar het ziekenhuis in Leeuwarden gebracht. Hier is hij nog verhoord en op 2 februari 1945 aan zijn verwondingen overleden.

Op de dwinger van het Noorderbolwerk is een verzetsmonument opgericht met de namen van alle twintig gefusilleerde mannen. Ook de naam Ids de Beer is daaraan toegevoegd.

De Beer was gereformeerd en handelde vanuit zijn Bijbelse overtuigingen tegen het onrecht. Hij was getrouwd en liet een vrouw en twee kinderen na. Hij ligt begraven op de Hervormde Begraafplaats te Nes.[1] In dit dorp is voor hem en andere verzetsmensen een persoonlijk gedenkteken opgericht. Er is in Nes een straat naar De Beer vernoemd, de Ids de Beerstrjitte. In 2019 is in de Theaterkerk in Nes de eerste Ids de Beer-lezing gehouden.