Stellerzeekoe

De stellerzeekoe (Hydrodamalis gigas) was een zeer groot zeezoogdier dat pas in 1741 werd ontdekt door Europeanen maar door de intense bejaging die erop volgde al in 1768 is uitgestorven.

Stellerzeekoe
Status: Uitgestorven (1768)[1] (2008)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Sirenia (Zeekoeien)
Familie:Dugongidae (Doejongs)
Geslacht:Hydrodamalis, 1799
Soort
Hydrodamalis gigas
Zimmermann, 1780
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Stellerzeekoe op Wikispecies
Portaal    Biologie
Zoogdieren

De stellerzeekoe als eigen diersoort ontstond al in de ijstijd. Ze behoorde tot de familie van de hedendaags nog voorkomende doejongs.

Een stellerzeekoe was tussen de 8 en 10 meter lang en zijn gewicht zat rond de 4 ton. Zijn grootte was misschien een aanpassing aan het koude klimaat. De huidige zeekoeien komen normaliter alleen voor in tropische wateren. De stellerzeekoe had een dikke, schorsachtige huid. Hij had geen brede ribben zoals doejongs, wel een speklaag. Het dier zwom rustig aan het wateroppervlak want hij had te veel drijfvermogen om te kunnen duiken.

Beschrijving

Omdat hij na zijn jeugd zijn tanden verloor, at hij algen en wieren. Zijn rug stak bij het eten boven het water uit en zijn kop kwam om de 4 à 5 minuten boven om adem te halen.

De Komandorski-eilanden in Siberië werden in 1741 ontdekt door de Deen Vitus Bering. Hij had de opdracht van de Russische tsaar om de naar hem genoemde Beringzee te verkennen. Toen ze de eilanden aandeden, bleken daar ongeveer 2000 reusachtige zeekoeien te leven. De scheepsarts en tevens bioloog Georg Wilhelm Steller, Duitser van geboorte, heeft de zeekoeien beschreven.

Collecties

Wereldwijd bestaan er nog ongeveer 20 skeletten en maar twee stukjes huid van de stellerzeekoe. Een stukje ligt in het zoölogisch museum van Sint-Petersburg, het ander in het Überseemuseum in Bremen. Skeletten zijn onder andere te zien in de natuurhistorische musea van Parijs, Londen, Dresden, Braunschweig en Wenen. Daarnaast zijn er musea die afgietsels en reconstructies tentoonstellen.

Skelet van een stellerzeekoe (Muséum national d'histoire naturelle, Paris)
Schedel van een stellerzeekoe
Schets door Steller
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.