Hugo Pratt

Hugo Pratt werd geboren in Rimini. Het gezin verhuisde naar Venetië waar hij zijn jeugd doorbracht tot zijn tiende jaar. Zijn vader was een soldaat en in 1937 verhuisden zij naar Ethiopië, nadat Italië het onder Mussolini had veroverd. Zijn vader sneuvelde in 1941 in een gevecht tussen Italiaanse en Britse troepen. Pratt belandde in een gevangeniskamp in Dire Dawa waar hij stripboeken van bewakers kocht. Dat de vader van Hugo sneuvelde in een gevecht met de Britten was wrang want diens vader, de grootvader van Hugo dus, was Engelsman. Via deze grootvader was Hugo ook verwant aan Boris Karloff die eigenlijk William Henry Pratt heette.

Na de oorlog werd Pratt deel van de zogenaamde Venetië-Groep, samen met andere Italiaanse striptekenaars waaronder Alberto Ongaro en Mario Faustinelli. Ze waren beïnvloed door de Amerikaanse comics. Hun tijdschrift Asso di Picche verscheen in 1945. Ook Dino Battaglia en Sergio Toppi werkten hieraan mee.

In 1949 verhuisde Pratt naar Buenos Aires in Argentinië, waar hij voor de Argentijnse uitgever Editorial Frontera van Hector Oesterheld werkte. Hier maakte hij onder andere Sergeant Kirk, Ernie Pike, Ann van de Jungle en Fort Wheeling. Hij ontmoette ook de Zuid-Amerikaanse striptekenaars José Luis Salinas en Solano López. In San Paolo gaf hij een tijdlang les over het maken van stripverhalen. Hij keerde terug naar Italië in 1962. Zijn bekendste serie, Corto Maltese, begon in 1967 (afgeleid van het oorspronkelijke Molto Cortese, italiaans voor "zeer hoffelijk"[1]).

Het werk van deze talentvolle tekenaar wordt door velen op één lijn gesteld met dat van grote vertellers als Dumas, Joseph Conrad en Jack London. Dat is niet zo vergezocht als het lijkt, want elk van zijn verhalen laat zich lezen als een roman. Bij Pratt doet de literatuur haar intrede in het beeldverhaal en met De ballade van de zilte zee maakte hij een van de eerste stripromans.

Hugo Pratt heeft zelf veel weg van een figuur uit een avonturenroman. Hij is tot in de verste uithoeken van de wereld geweest. Tijdens die reizen deed hij zijn wonderlijke personages op: fraaie tronies, mooie vrouwen, ontheemde zwervers en raadselachtige helden. Maar of het nu gaat om zijn eigen avonturen of om die van zijn helden, de nadruk ligt altijd op een sterk gevoel voor kameraadschap. De man en zijn werk lijken op het eerste gezicht oppervlakkig, maar blijken bij nadere kennismaking mysterieus en onpeilbaar. Zijn gevoel voor kameraadschap gaat vaak schuil achter ironie, en die ironie is bij Pratt een vorm van schroom.

In 1988 ontving Hugo Pratt voor zijn volledige oeuvre de Grand Prix de la ville d'Angoulême.

• Asso di Picche / L'As de pique