Hoornbladstaartgekko

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door William Ogilby in 1892. Oorspronkelijk werd de naam Gymnodactylus cornutus gebruikt. Lange tijd was de wetenschappelijke naam Phyllurus cornutus, en ook is de soort ooit in het geslacht Gymnodactylus opgenomen, dat tegenwoordig tot een andere familie wordt gerekend.[3]

De hoornbladstaartgekko komt endemisch voor in Australië. Het is een bewoner van dichte tropische bossen in Oost-Australië en komt plaatselijk algemeen voor.

De hoorndbladstaartgekko is een zeer goed gecamoufleerde boombewoner, die, zolang hij niet beweegt, nauwelijks zichtbaar is op een boomstam of tussen de bladeren. De hagedis is boomschors-achtig grijs gevlekt en het lichaam is sterk afgeplat, zodat het geen schaduwen op de boom werpt. De staart is ovaal van vorm en lijkt sterk op een blad inclusief steel door het puntige, lange einde. De staart kan worden afgeworpen bij gevaar, wat autotomie wordt genoemd. De maximale lichaamslengte inclusief staart is 20 centimeter.[2] De gekko doet denken aan de bladstaartgekko's uit het geslacht Uroplatus, deze soorten komen echter voor op Madagaskar en hebben zich convergent ontwikkeld.

De gekko jaagt 's nachts en verstopt zich overdag, insecten vormen het hoofdvoedsel. Mannetjes zijn zeer territoriaal en zijn te herkennen aan de verdikte staartbasis. Als hij zich onbeweeglijk houdt op zijn zitplaats, is hij nagenoeg onzichtbaar dankzij zijn camouflage.

Vrouwtjes zetten per keer twee eitjes af in een spleet achter boomschors.