Hilda van Luxemburg (1864-1952)

Hilda was de jongste dochter van hertog Adolf van Nassau uit diens tweede huwelijk met Adelheid Marie van Anhalt-Dessau, dochter van prins Frederik August van Anhalt-Dessau. Haar vader steunde Oostenrijk in de Oostenrijks-Pruisische Oorlog van 1866 en na de Pruisische zege verloor hij zijn macht over Nassau, aangezien het hertogdom door Pruisen werd geannexeerd. In 1890 werd haar vader groothertog van Luxemburg, nadat koning Willem III van Nederland was gestorven en de mannelijke lijn van het huis Oranje-Nassau was uitgestorven.

Op 20 november 1885 huwde Hilda op het Slot van Hohenburg met erfgroothertog Frederik, vanaf 1907 groothertog Frederik II van Baden (1857-1928), zoon van groothertog Frederik I van Baden en diens echtgenote Louise van Pruisen, dochter van keizer Wilhelm I van Duitsland. Het huwelijk bleef kinderloos. Frederik II en Hilda bleven groothertog en groothertogin van Baden tot in 1918, toen na het einde van de Eerste Wereldoorlog alle Duitse monarchieën in elkaar stortten.

Hilda was een intelligente vrouw die een bijzondere interesse had voor beeldende kunsten. Ze bezocht graag kunstateliers, schilderijtentoonstellingen en musea. Ook werden er talrijke scholen en straten naar haar vernoemd, zoals het Hilda-Gymnasium in Pforzheim, het Hilda-Gymnasium in Koblenz en de Nördliche en Südliche Hildapromenade in Karlsruhe. Ook naar haar vernoemd waren de Hildatempel in het gymnasium van Pforzheim, de Hildatoren op de Lorettoberg in Freiburg im Breisgau en de plaatselijke Hildastraße daar, evenals de Hildabrödle, een gebakspecialiteit in Baden.

Hilda van Luxemburg stierf in februari 1952 op 87-jarige leeftijd. Ze werd bijgezet in de vorstelijke grafkapel in Karlsruhe. Bij haar uitvaart in de Evangelische Stadskerk in Badenweiler waren veel leden van het huis Baden, edelen en gewone mensen aanwezig.