Het geheime wapen

Het verhaal in dit album doet sterk afstand van de historische omgeving van de vorige albums. Twee rivaliserende buitenaardse rassen landen op Aarde om het geheime wapen van de Galliërs (de toverdrank) te bemachtigen of te vernietigen.

Aan de kant van de Galliërs komt Toon Toen, een Widelystaner, begeleid door een stel superklonen. Hij geeft aan dat zijn taak eruit bestaat de toverdrank te evalueren. De andere partij stelt zich voor als Nagma en haalt zich de woede van Obelix op de hals als hij twee everzwijnen doet verdwijnen en Idefix onzichtbaar maakt. De Nagma laat het hier niet bij en dreigt met een stel robots, de Grolkado's, het dorp te vernietigen als hij de toverdrank niet krijgt. Toon komt tussenbeide met zijn klonen en beide aliens bereiken een impasse, die Panoramix besluit te doorbreken door hen beide van de toverdrank te laten drinken. Maar in tegenstelling tot de verwachtingen blijken beide buitenaardse wezens niet compatibel te zijn met de drank; de Nagma belandt onder een menhir, ondanks er van gedronken te hebben, en verkiest ervandoor te gaan. Maar dan heeft hij, net als Toon, kort nadien last van een ander onvoorzien effect van de drank: ze worden allebei enorm groot.

Panoramix weet uiteindelijk Toon weer normaal te krijgen (met als onverwacht bijeffect dat Toons kleur van paars naar zwart gaat, wat hij later weet te corrigeren), die besluit dat de toverdrank voor hen niet van nut is en vertrekt. De Galliërs beseffen echter niet wat er gebeurd is, want voor hij vertrekt, wist Toon het geheugen van iedereen uit; enkel de rokende resten van de hut van Kakofonix getuigen dat er 'iets' gebeurd is, waar Kostunrix en Hoefnix de schuld van krijgen.

Uderzo noemde het album zijn eerbetoon aan Disney, daar Disney hem inspireerde om een tekenaar te worden.

De omslag van het album is vrijwel identiek aan die van het eerste album, wat voor sommige fans een teken was dat dit album bedoeld is als laatste in de reeks. Uderzo heeft echter aangekondigd nog een deel te willen maken, die in 2009 is verschenen: De verjaardag van Asterix & Obelix: Het gulden boek.

De aliens in het verhaal zijn deels gemodelleerd naar typische DC Comics-superhelden en met verwijzingen naar Marvel Comics ("spinnensuperklonen"), en naar robots uit Japanse manga. De Superkloon is een karikatuur van Arnold Schwarzenegger.

• Bij het slotbanket aan het einde van het verhaal zit Kakofonix niet vastgebonden, Hoefnix en Kostunrix hebben zijn plaats ingenomen.
• De assistenten van Toon Toen zijn klonen die gemodelleerd zijn naar Arnold Schwarzenegger.
• Het kostuum van de superkloon verwijst naar Superman, terwijl zijn ring lijkt op die van de Green Lantern. Volgens Toon Toen zijn er ook spinsuperklonen en vleermuissuperklonen: een knipoog naar respectievelijk Spider-Man en Batman.
• De naam van de buitenaardse wezens verwijzen onder meer naar Walt Disney, Goldorak en diverse tekenfilms en manga's, ook de ruimtetuigen en de uitrustingen verwijzen er naar. De naam Toon Toen verwijst naar "toons", als afkorting voor cartoon-figuren, terwijl "Nagma" een woordspeling is voor manga, de typische Japanse stripvorm.
• Aan het einde van het avontuur wordt alles uit het geheugen van de Galliërs en Romeinen gewist.
• De vijandige alien heeft een insectachtig voorkomen, draagt een harnas dat lijkt op dat van een Samoerai en is bedreven in Japanse vechtkunsten, typische elementen uit de Japanse manga.
• Wanneer Kakofonix de Romeinen richting het dorp ziet marcheren besluit hij Asterix te gaan waarschuwen. Waarom hij uitgerekend Asterix zou moeten waarschuwen is erg onduidelijk. Het is immers Heroix die de leiding over het dorp heeft en Panoramix die de toverdrank maakt.
• De tekening op de voorkant van het album lijkt op die van het eerste album: op de voorgrond zien we Asterix in actie met op de achtergrond Obelix die een menhir vervoert. Op de omslag van dit album slaat Asterix echter geen Romeinen neer, maar weert hij een bliksemschicht of energiebol af, een scène die nergens in het album voorkomt.
• Wanneer het bevriezings-effect is verholpen en de dorpelingen weer reageren, zingt Kakofonix het nummer If I had a Hammer van onder meer Pete Seeger, een progressief protestnummer uit de jaren '50.