Hermien Timmerman

Hermien (links) met haar man Gert Timmerman (rechts) en tv-presentator Willem Duys (midden) in het Olympisch Stadion in Amsterdam in 1969

Hermien van der Weide groeide op in Slagharen (in de gemeente Hardenberg) en ging daar naar de middelbare school. Rond 1960 werd ze actief als zangeres (amateur) en werd ze fan van de reeds bekende zanger Gert Timmerman (1935-2017). Begin 1963 maakte ze kennis met Timmerman na een concert van hem in Vriezenveen. Eind 1963 huwden de twee.

In april 1999 scheidde het koppel. In mei 2003 overleed Hermien van der Weide op 59-jarige leeftijd in een ziekenhuis te Enschede aan een nierziekte. Zij werd begraven op de algemene begraafplaats in Oldenzaal.

Met haar echtgenoot vormde ze vele jaren - van 1963 tot 1997 - het duo Gert en Hermien. Hun bekendste nummer is Alle duiven op de Dam (Shalalie shalala, 1972). Rond 1970 trad Hermien ook wel solo op, met als hits Rode Anemonen (1965) en Blacky (1968). Van 1974 tot 1993 richtten Gert en Hermien zich volledig op het christelijk geloof en in de jaren tachtig traden zij vrijwel alleen nog in christelijke kringen op.[1] In 1990 openden zij zich weer voor de buitenwereld, allereerst met een optreden met de rockgroep Normaal. Na een hartaanval op het podium in 1997 trok Hermien zich terug uit de artiestenwereld.

René de Vos, Els Timmerman en Hermien Timmerman: Gert & Hermien: Het ware verhaal, uitg. Bruna, 1993, ISBN 9789022981573

Zie de categorie Gert & Hermien van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.