Herman van Sonsbeeck

Op 6 juni 1817 studeerde Sonsbeeck af in de rechten op een dissertatie Ad locum Codicis civilis de communionie inter coniuges. Eerst werd hij advocaat te Zwolle en vervolgens werd hij in 1830 benoemd tot rechter.

Na staatsraad te zijn geweest, werd hij in het eerste kabinet-Thorbecke minister van Buitenlandse Zaken en van Katholieke eredienst. Van Sonsbeeck was van huis uit geen politicus, en soms viel het ministersambt hem zwaar. Hij kreeg in 1851 te maken met de plannen van Paus Pius IX om de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland te herstellen. Hijzelf had gewild dat de Nederlandse regering hiertoe het initiatief had genomen. Hij trad in 1852 af vanwege tegenwerking uit de Tweede Kamer.

• Ad locum codicis civilis de communione inter conjuges (dissertatie, 1817)
• Proeve over de zelfstandigheid en onafhankelijkheid der regterlijke magt (1829) (n.a.v. zogenaamd conflicten-besluit van minister Van Maanen)
• Aanmerkingen omtrent de kadastrale operatien en het reclameren daartegen (1833)
• Bijdrage ter regeling van het beheer der dijk- en polderbesturenen van de conflicten van attributie (1841)
• Verdere bijdrage ter regeling van de conflicten van attributie (1842)
• Beschouwingen over het koninklijk recht van placet, of zijn er dan geen middelen zich te verstaan? (1848)

Herman van Sonsbeeck was drie keer getrouwd:

• Gehuwd te Utrecht op 20 september 1821 met jonkvrouw Pauline Elisabeth Bosch van Drakestein, overleden 23 maart 1838, dochter van jhr. mr. Frederik Lodewijk Herbert Jan Bosch van Drakestein.
• Gehuwd (tweede huwelijk) te Groningen op 27 januari 1843 met Anna Maria Lucia Cremers, overleden 25 april 1850.
• Gehuwd (derde huwelijk) te Amsterdam op 23 oktober 1856 met Magdalena Requina Wilhelmina (weduwe van Gerard van Cranenburgh; moeder van drie kinderen).

Van Sonsbeeck overleed op 29 november 1865 in zijn buitenwoning op havezate Den Alerdinck in Heino. Hij ligt begraven op het Rooms-Katholiek Kerkhof in Zwolle.