Herero (volk)
De Herero of Ovaherero is een bevolkingsgroep uit Namibië, waar ze een minderheid vormt. Er zijn twee grote groepen binnen de Herero te onderscheiden: de Ovaherero en de Ovambanderu. Zij kwamen in contact met Europeanen toen de Duitsers aan het einde van de 19e eeuw het woongebied van de Herero tot deel van Duits-Zuidwest-Afrika verklaarden.
In 1904 kwamen de Herero onder leiding van Samuel Maharero in opstand. Duitsland stuurde een legereenheid onder Lothar von Trotha. Deze gaf bevel tot een genocide (Vernichtungsbefehl): "Elke Herero die binnen de Duitse grenzen wordt aangetroffen, met of zonder geweer, met of zonder vee, zal worden neergeschoten."
Wie niet werd doodgeschoten of -geknuppeld werd een vluchtweg geboden in de richting van de woestijn om er te sterven van dorst, want de Duitsers hadden de bronnen vergiftigd. Van de ongeveer 80.000 Herero overleefde ongeveer een kwart de slachting door naar Botswana te vluchten (zie Namibische Genocide).
In 2002 heeft de Herero-gemeenschap herstelbetalingen geëist van Duitsland. In augustus 2004 heeft de Duitse minister van ontwikkelingssamenwerking Heidemarie Wieczorek-Zeul verklaard dat de Duitse regering de genocide van 1904 betreurt, maar tot echte verontschuldigingen kwam het niet. Herero-leider Kuaima Riruako ziet de Duitse verklaring niettemin als een stap op weg naar herstelbetalingen.
Verwantschap
De Herero zijn nauw verwant aan de eveneens in Namibië wonende Himba. De volken zijn van oudsher herders en de talen van beide volken, Otjiherero en Zemba, zijn vrijwel identiek. Beide groepen kleedden zich vroeger op dezelfde manier, de vrouwen liepen boven bloot en de weinige kleding die ze droegen bestond uit dierenhuiden. Toen de Duitse missionarissen het gebied wilden kerstenen, vonden ze die dracht onbeschaafd. De missionarissen bevalen de Himba’s en de Herero’s zich te kleden conform de toenmalige Europese mode die bestond uit Victoriaanse kleding. De Herero’s waren gevoelig voor de missionarissen en veranderden hun kleding, de Himba’s deden dat niet. De Hererovrouwen dragen sinds de eerste helft van de 20e eeuw Victoriaans aandoende jurken met daaronder vele onderrokken, op hun hoofd dragen de Herero’s een haaks geplaatste grote hoed.