Heike Drechsler

Heike Gabriela Daute werd geboren in Gera en groeide op als halfwees met drie broers en zussen, omdat haar vader bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Als kind schilderde zij al sporters met gouden medailles om hun nek, omdat een gouden medaille voor haar altijd het mooiste is geweest wat ze zich kon voorstellen.[1] Later studeerde ze pedagogiek.

In haar jeugd was ze actief in de Freie Deutsche Jugend (FDJ) en werd in 1984 verkozen in de Volkskammer van Oost-Duitsland. Haar eerste internationale titel behaalde ze in 1981, door tijdens de EK voor junioren het onderdeel verspringen te winnen. In 1983 won ze op achttienjarige leeftijd voor het eerst de wereldtitel bij de senioren. Ze was hiermee de jongste verspringkampioene ooit.

Heike Drechsler won van 1986 tot 1998 op elk Europees kampioenschap een gouden medaille. Nadat ze op de Olympische Spelen van 1988 in Seoel een zilveren medaille had gewonnen, werd ze vier jaar later in Barcelona olympisch kampioene. Haar tweede olympische gouden medaille zou ze acht jaar later winnen op de Spelen van Sydney.

Op 25 september 1985 overbrugde Heike Drechsler in Berlijn een afstand van 7,44 m en vestigde daarmee voor de eerste maal een wereldrecord. Een jaar later maakte ze er zelfs 7,45 van, welke afstand ze zelf korte tijd later evenaarde. Vervolgens lukte dat ook aan een aantal van haar concurrentes, totdat ten slotte de Russin Galina Tsjistjakova in 1988 haar het wereldrecord met een sprong van 7,52 definitief afhandig maakte. Deze prestatie is 25 jaar later nog steeds het geldende wereldrecord. In 1992 sprong Drechsler in Sestriere met 7,63 weliswaar verder, maar wegens te veel rugwind (+2.1 m/s) kon dit wereldrecord niet worden erkend.

Op de 200 m evenaarde zij op 29 juni 1986 in Jena met een tijd van 21,71 s het wereldrecord van Marita Koch uit 1979, een prestatie die zij precies twee maanden later in Stuttgart herhaalde. In 1988 ging op de Olympische Spelen in Seoel de onweerstaanbare Florence Griffith-Joyner met het wereldrecord aan de haal. Haar beste tijd van 21,34 is sindsdien ongeëvenaard. Drechsler moest zich in Seoel op dit nummer tevreden stellen met een bronzen medaille in 21,95. Bij het verspringen werd ze afgetroefd door een andere Joyner, Jackie Joyner-Kersee, de schoonzuster van Florence, die de 7,40 overbrugde, terwijl Drechsler ditmaal op 7,22 bleef steken.

Op de wereldkampioenschappen van 2001 in het Canadese Edmonton moest ze wegens een bilblessure, die ze opliep tijdens de kwalificatieronde, opgeven. Met een stevig ingepakt been sprong ze de eerste poging ongeldig en de tweede poging slechts 4,45.

In 1986 werd ze verkozen tot Oost-Duits sporter van het jaar en in 2000 tot Duitse sportvrouw van het jaar. Verschillende Duitse websites (waaronder die van haarzelf) vermelden, dat ze tot atlete van de eeuw verkozen zou zijn. Dit klopt echter niet, ze stond op de "shortlist", maar deze eer ging naar de Nederlandse Fanny Blankers-Koen.

Naast succesvol bij het verspringen en op de sprint was Heike Drechsler ook een sterk meerkampster. In 1994 behaalde ze in het Franse Talence een persoonlijk record op de zevenkamp van 6741 punten. Deze prestatie gold als beste wereldjaarprestatie. Dit was haar eerste meerkamp sinds dertien jaar. In 1981 verbeterde ze al eens het wereldjeugdrecord met een puntentotaal van 5891.

Haar oorspronkelijke doel was een punt te zetten achter haar sportcarrière na de Olympische Spelen van 2004 in Athene. Wegens vormproblemen moest ze zich na een mislukte kwalificatie terugtrekken. Op 12 september 2004 had ze haar laatste wedstrijd. Op het Internationales Stadionfest Berlin (ISTAF) in Berlijn kreeg ze een afscheid voor 60.000 toeschouwers. Op 6 mei 2005 werd ze tot ereburger van de Duitse stad Gera benoemd.

Momenteel is Heike Drechsler werkzaam als sportexpert bij de televisiezender Eurosport. Ze woont met haar gezin in Karlsruhe, heeft een kind en is van beroep medisch instrumentmaker. Ze was van 1984 tot 1997 getrouwd met Andreas Drechsler en had van 1995 tot 2007 een relatie met de Franse tienkamper Alain Blondel. In 2002 ging ze op 37-jarige leeftijd uit de kleren in Stern.

In 2014 werd ze opgenomen in de IAAF Hall of Fame.

• 1986: 2 Goodwill Games - 10,91 s
• 1987: 2 WK - 11,00 s
• 1988: 3 OS - 10,85 s

• 1986: 1 EK - 21,71 s
• 1986: 2 Memorial Van Damme - 22,10 s
• 1987: 1 WK indoor - 22,27 s
• 1988: 3 OS - 21,95 s
• 1990: 2 EK - 22,19 s

Kampioenschappen

• 1981: 1 EJK - 7,02 m
• 1983: 3 EK indoor - 6,61 m
• 1983: 1 WK - 7,27 m
• 1983: 1 Europacup A - 6,99 m
• 1984: 1 Olympische Boycot Spelen - 7,15 m
• 1985: 2 Europacup A - 7,23 m
• 1985: 1 Wereldbeker - 7,27 m
• 1986: 3 EK indoor - 6,97 m
• 1986: 1 EK indoor - 7,18 m
• 1986: 1 EK - 7,27 m
• 1987: 1 EK indoor - 7,12 m
• 1987: 1 WK indoor - 7,10 m
• 1987: 3 WK - 7,13 m
• 1987: 1 Europacup A - 7,26 m
• 1988: 1 EK indoor - 7,30 m
• 1988: 2 OS - 7,22 m
• 1990: 1 EK - 7,30 m
• 1990: 1 Grand Prix Finale - 6,98 m
• 1991: 2 WK indoor - 6,82 m
• 1991: 2 WK - 7,29 m
• 1991: 1 Europacup A - 7,20 m
• 1992: 1 Grand Prix Finale - 7,12 m
• 1992: 1 OS - 7,14 m
• 1992: 1 Wereldbeker - 7,16 m
• 1993: 1 WK - 7,11 m
• 1993: 1 Europacup A - 7,02 m
• 1994: 1 EK indoor - 7,06 m
• 1994: 1 Europacup A - 6,99 m
• 1994: 1 Goodwill Games - 7,12 m
• 1994: 1 EK - 7,14 m
• 1994: 3 Grand Prix Finale - 6,83 m
• 1995: 1 Europacup A - 7,04 m
• 1996: 2 Grand Prix Finale - 6,87 m
• 1997: 7e WK indoor - 6,63 m
• 1997: 4e WK - 6,89 m
• 1998: 1 EK - 7,18 m
• 1998: 2 Grand Prix Finale - 6,99 m
• 1998: 1 Wereldbeker - 7,07 m
• 2000: 2 EK indoor - 6,86 m
• 2000: 1 OS - 6,99 m
• 2000: 1 Grand Prix Finale - 7,07 m
• 2001: 5e WK indoor - 6,75 m
• 2001: 1 Europacup A - 6,79 m
• 2002: 5e EK - 6,64 m

Golden League-podiumplekken

• 1998: 2 Weltklasse Zürich – 7,05 m
• 1998: 1 Memorial Van Damme – 6,78 m
• 1999: 3 Meeting Gaz de France – 6,87 m
• 2000: 2 Weltklasse Zürich – 6,91 m
• 2000: 2 Herculis – 6,78 m
• 2000: 2 Memorial Van Damme – 6,86 m
• 2000: 2 ISTAF – 6,95 m
• 2002: 1 ISTAF – 6,45 m