Günter Lamprecht

Günter Lamprecht werd geboren als zoon van een taxichauffeur. Na een onvoltooide opleiding tot dakdekker werd hij orthopedist en werkte ook als bokser, waarbij hij samen met de beroemde Bubi Scholz trainde. In 1953 begon hij een opleiding tot acteur aan het Max Reinhardt Seminar en twee jaar later maakte hij zijn debuut in het Berlijnse Schillertheater. Günter Lamprecht speelde daarna in toneelstukken vaak een rol als “de gewone man”, zoals Kowalski in Endstation Sehnsucht en John in Die Ratten van Gerhard Hauptmann.

Zijn eerste televisierollen waren vooral bewerkingen van toneelstukken, zoals in 1968 naast Willy en Lucy Millowitsch in Schwank Der Meisterboxer. In 1973 speelde hij in de ZDF-serie Kara Ben Nemsi Effendi, in 1975 had hij de hoofdrol in de televisieserie Stellenweise Glatteis. In de film Ruckfalle van Peter Beauvais uit 1977, speelde hij de rol van een alcoholist en ontving daarvoor een Goldene Kamera. Voor zijn rol in de film Das Brot des Bäckers werkte hij drie weken lang in een bakkerij om zich in zijn rol in te leven.

In 1979 gaf Rainer Werner Fassbinder hem een hoofdrol in de speelfilm Die Ehe der Maria Braun en vervolgens in de televisieserie Berlin Alexanderplatz, een bewerking van het boek van Alfred Döblin. Deze laatste rol betekende zijn grote doorbraak als acteur. Ook in Nederland had deze serie, uitgezonden door de VPRO, veel succes. Günter Lamprecht werd in Duitsland vooral populair door zijn rol van de Berlijnse Tatort-commissaris Franz Markowitz. Hierna volgden vele rollen in films en televisieseries, zoals Die große Flatter (1979), Das Boot (1981) en Comedian Harmonists (1997).

In 1999 raakten Günter Lamprecht en zijn partner Claudia Amm zwaargewond nadat ze na een optreden in Bad Reichenhall door de 16-jarige Martin Peyerl waren beschoten. Bij de schietpartij werden vier andere mensen gedood (drie passanten en zijn zuster), waarna de dader zelfmoord pleegde en het dodental op vijf kwam.

Zijn ervaringen tijdens Hitlers Derde Rijk schreef hij op in het boek Und wehmütig bin ich immer noch. Eine Jugend in Berlin. In 2007 verscheen het tweede deel van deze autobiografie: Ein höllisches Ding, das Leben. De titel is een citaat uit Berlin Alexanderplatz.

In het kiesdistrict waar hij woont zet hij zich in voor goede doelen en voor de milieubeweging. Sinds 1994 is hij beschermheer van het kunstenaarsproject ARTCORE in Solingen. Hij is politiek actief en steunt de SPD in de verkiezingsstrijd.

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Günter Lamprecht op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.