Géza Anda

Géza Anda (Boedapest, 19 november 1921 – 14 juni 1976) was een Hongaarse pianist. Hij wordt door velen beschouwd als een der grootste pianisten van de 20e eeuw. Anda was vooral bekend als interpreet van het klassieke en romantische pianorepertoire, en zijn uitvoeringen en opnamen van Mozart, Beethoven, Schumann, Brahms en Bartók zijn erg bekend geworden.

Géza Anda

Anda werd beschouwd als een verbazingwekkend kunstenaar, die beschikte over een prachtige natuurlijke en bijna foutloze techniek die zijn concerten een unieke kwaliteit verschafte. Maar sinds zijn dood in 1976 op 54-jarige leeftijd is zijn reputatie wat meer op de achtergrond geraakt. De meeste van zijn opnamen verschenen op het label van Deutsche Grammophon.

Levensloop

Anda studeerde met enkele van de bekendste pedagogen van de 20e eeuw, zoals Imre Stefaniai en Imre Keeri-Szanto, en hij was een tijdlang leerling van Ernst von Dohnányi en Zoltán Kodály aan de Franz Liszt Academy in Boedapest.[1] In 1940 won hij de Liszt Prijs, en in het volgende jaar vestigde hij zijn naam internationaal[2] met zijn uitvoering van het 2e pianoconcert van Brahms.[3] In 1941, debuteerde hij ook met het Berliner Philharmoniker onder Wilhelm Furtwängler, die hem de "troubadour van de piano" noemde[3] In 1943 vestigde hij zich in Zwitserland.

Midden jaren 50 gaf Anda masterclasses aan het Mozarteum in Salzburg, en werd in 1961 directeur van de Luzern masterrclasses organisatie, waarmee hij Edwin Fischer opvolgde. Anda was een groot Schumann-vertolker. De New Grove Dictionary citeert zijn "charismatische uitvoeringen" van Bartók en Schumann.[4] Hoewel Anda weinig Mozart speelde gedurende zijn jongere jaren groeide hij uit tot belangrijk Mozartvertolker, en was de eerste pianist die de volledige serie pianoconcerten van Mozart opnam tussen 1967 en 1972, waarbij hij zelf tevens het orkest dirigeerde vanachter de vleugel. De Grove Dictionary of Music Online schrijft over hem:[5] "From the outset of his career, he was what one might call a philosopher-virtuoso. In his lifelong quest for the perfect balance of head and heart, between intellect and instinct, he explored many facets of music-making."[6] Anda werd in 1965 onderscheiden als Ridder in de Orde van Kunst en Literatuur en werd in 1970 erelid van de Royal Academy of Music.[7]

Noten
  1. Géza Anda: Troubadour of the Piano (5 cd's), Deutsche Grammophon, 00289 477 5289. Cd-boekje, p. 9
  2. Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.52. ISBN 978 2 3505 5192 0.
  3. ibid.
  4. Géza Anda: Troubadour of the Piano (5 cd's), Deutsche Grammophon, 00289 477 5289. Cd-boekje, p. 10
  5. Grove Dictionary of Music Online. "Géza Anda."
  6. Géza Anda: Troubadour of the Piano, p. 9
  7. Grove Dictionary
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.