Guido Belcanto

In de jaren zeventig was hij zanger voor balorkesten, straatzanger en variété-artiest. In 1978 stond hij met zijn groep Speedy King and his Feetwarmers, waarin ook zijn broer Dirk meespeelde, in de finale van Humo's Rock Rally. Later kreeg hij meer faam met zijn band The Gigolo's. De BRT wijdde in 1987 een televisieprogramma aan hem. In 1989 kwamen zijn eerste single Droevig is deze wereld en plaat Op zoek naar Romantiek op de markt. Hij nam datzelfde jaar ook deel aan de Baccarabeker.

Guido wordt ook de "Koning van het Vlaamse Levenslied" genoemd. Hij is een wielerliefhebber en wordt af en toe gevraagd in programma's over wielrennen. In 2001 zocht hij voor het VRT-programma Via Vanoudenhoven wielerlegende Marco Pantani op, die hij zeer bewonderde. Belcanto heeft in Westouter zelfs zijn eigen wielerwedstrijd: Belcanto Classic. De zanger is ook een supporter van voetbalploeg Royal Antwerp FC.

Belcanto woont in een afgelegen chalet/houten barak ergens midden in een bos. Hij noemt het zelf een soort "zelfgekozen vrijwillig ballingschap".[1]

In 2005 eindigde hij op nr. 470 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.

In 2006 schreef hij twee boeken: Man van lichte zeden en Koning en clochard. In 2009 kwam het boek Geheime bekentenissen uit, een biografie, later zou een herwerkte versie opnieuw uitgebracht worden bij Witsand uitgevers.

In 2008 ging hij op tournee met Lady Angelina, Vitalski, en een vanzelfspelend Decaporgel, met de hand gemaakt door Tony en Frank Decap (Herentals) en vakkundig gearrangeerd door Martinus Wolf. Deze show heette Balzaal der Gebroken Harten en was zijn meest succesvolle show tot nu toe. Na het succes van deze tournee is beslist om er een vervolg aan te breien met een nieuwe tournee van Balzaal der Gebroken Harten. Deze ging van start in december 2009. In 2009 was hij lid van de Raad van de Gouden Plaat in het één-televisieprogramma Hartelijke groeten aan iedereen. Ook in 2012 pakte Belcanto uit met een derde editie van de Balzaal: dit keer vervoegde Tine Embrechts de artistieke cast.

In januari 2011 heeft Belcanto een platencontract getekend bij het Nederlandse muzieklabel Top Notch, die zijn laatste album Ik zou mijn hart willen weggeven opnieuw zal uitbrengen voor de Nederlandse markt. Opnieuw is Belcanto de vreemde eend in de bijt, aangezien Top Notch eerder bekendstaat als een label dat zich specialiseert in nederhopartiesten zoals The Opposites, De Jeugd van Tegenwoordig en vele anderen.

In 2017 kwam het album Liefde & Devotie uit (Starman Records).

Op 14 september 2019 komt de 3-dubbele CD Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten uit (Starman Records), een best of naar aanleiding van zijn 30 jaar op de planken. CD 1 werd tijdens de laatste tournees live opgenomen met zijn trouwe band het Broederschap en bevat 14 van zijn bekendste nummers die live vaak een volledig ander arrangement meekrijgen dan op de oorspronkelijke albumversies. CD 2 en CD 3 bevatten 35 vergeten parels, demo’s en rariteiten waaronder vele onuitgebrachte songs. In het bijgaande boekje loodst Guido de luisteraar zelf doorheen zijn songarchief dat terug gaat tot de vroege jaren ’70.

• Officiële website
• Label
• Guido Belcanto, Het Belgisch Pop & Rock Archief

Zie de categorie Guido Belcanto van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.