Guaiabero

De guaiabero is een kleine papegaaiachtige met een korte staart. De twee geslachten zijn verschillend van uiterlijk en de ondersoorten verschillen enigszins van kleur in het gezicht en de nekkraag. Bij B. l. lunulatus heeft het mannetje een groene kruin, rug en voorkant van de vleugels. De plekken achter de oren, de oogring, de kin en de smalle nekkraag is blauw. De onderkant van de rug en de stuit zijn groenachtig geel, de staart blauwgroen. De vliegveren zwart met kobaltblauwe randen. De onderzijde van het mannetje is geelachtig groen. Het vrouwtje is minder blauw in het gezicht en heeft een gele nekkraag. De stuit is grotendeels groen met geel en zwarte strepen op de veren. Een juveniel lijkt op het vrouwtje, maar is valer van kleur. De snavel van de guiabero is zwart, de ogen donkerbruin en de poten grijs met groen.

Deze soort wordt inclusief staart 16,5 centimeter en heeft een vleugellengte van 10 centimeter.

Van guaiabero zijn vier ondersoorten bekend:

• Bolbopsittacus lunulatus callainipictus (Samar)
• Bolbopsittacus lunulatus lunulatus (Luzon)
• Bolbopsittacus lunulatus intermedius (Leyte en Panaon)
• Bolbopsittacus lunulatus mindanensis (Mindanao)

De guaiabero komt over het algemeen voor in bossen en bosranden beneden 1000 meter boven zeeniveau. Normaal gesproken leeft deze vogel alleen of in paartjes. Ze worden echter ook weleens gezien in grote zwermen van zo'n 20 exemplaren, soms samen met kleine bruine vruchtduiven

Er zijn exemplaren van de guaiabero met vergrote gonaden waargenomen in maart en mei. Van het nest of de eieren van deze soort in het wild is niets bekend .