Groene mamba
De groene mamba[1] (Dendroaspis viridis) is een slang uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae).[2]
| Groene mamba IUCN-status: Niet geëvalueerd (2011) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||||
| Dendroaspis viridis Hallowell, 1844 | ||||||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||||||
Groene mamba op  | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Edward Hallowell in 1844. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Leptophis viridis gebruikt. Abusievelijk wordt ook de smalkopmamba (Dendroaspis angusticeps), die ook meestal groen is, groene mamba genoemd, maar de wetenschappelijke naam viridis betekent groen.
Verspreiding en habitat
De groene mamba komt voor in het westen van Afrika; in Gambia, Ghana, Guinee, Ivoorkust, Liberia, Senegal en Sierra Leone. Het is een boombewonende soort die erg goed kan klimmen en erg snel en lenig is. De slang wordt vrijwel nooit op de grond aangetroffen en leidt een zwervend bestaan. Het biotoop bestaat uit tropische bossen en bosranden waar de slang vaak hoog in bomen of struiken loert op een prooi.
Uiterlijke kenmerken
Groene mamba's zijn meestal groen, maar de kleur kan ook gelig of bruin zijn, de buik is altijd lichter tot wit, bovendien kan hij net als een kameleon van kleur veranderen. Ze zijn moeilijk te onderscheiden van andere slangen (met name de smalkopmamba) maar met name te herkennen aan de zeer gladde, grote schubben aan de zijkanten van de kop. Het verschil ligt in de iets gekielde schubben op de rug van de smalkopmamba. De maximale lengte is drie meter, hoewel veel 'wilde' exemplaren die lengte nooit bereiken. Ze zijn zeer giftig voor de mens.
Voedsel en beet
De groene mamba heeft zich gespecialiseerd in het vangen van vogels, kleine zoogdieren en hagedissen. De kaken kunnen letterlijk ontwricht worden om heel grote prooien te verorberen; slangen doen dat niet graag omdat ze kwetsbaarder zijn voor predatoren en een week nodig hebben om een grote prooi te verteren. De groene mamba is berucht om de beet vanwege het sterke zenuwgif dat uiteindelijk bij een mens de ademhaling kan stoppen waarna de dood intreedt, meestal al binnen twaalf uur. De slang is erg snel en kan tijdens een aanval meerdere keren bijten, wat de overlevingskans verkleint. De groene mamba staat bekend als veel minder agressief dan de zwarte mamba (Dendroaspis polylepis).
Galerij
Groene mamba Wilmington's Serpentarium.
Groene mamba Wilmington's Serpentarium.
Groene mamba Wilmington's Serpentarium.
Groene mamba (geelgroene man, turquoise vrouw)
Groene mamba man
Bronvermelding
|