Gerard van de Metzgau

Gerard van de Metzgau (ca. 875 – 22 juni 910) was graaf van Metz die samen met zijn broer tevergeefs probeerde om de macht over Lotharingen te verwerven.[1]

Gerard kwam in 897 in conflict met koning Zwentibold van Lotharingen. Die ontnam hem eerst zijn positie maar Gerard en Zwentibold verzoenden zich weer. Het conflict was echter niet opgelost en Gerard en zijn broer Matfried (graaf van de Eiffel) namen de leiding op zich van een opstand, en versloegen en doodden Zwentibold in 900 in een veldslag bij Susteren. Gerard trouwde direct met Zwentibolds weduwe Oda van Saksen (ca. 880 – na 952), een dochter van Otto I van Saksen, maar het lukte Gerard en Matfried niet om hun gezag over Lotharingen te vestigen. In 903 werd Gebhard van Franconië tot hertog van Lotharingen benoemd. Gerard was in 906 in conflict met een graaf Koenraad, vermoedelijk Koenraad I van Franken (een neef van Gebhard) die door Koenraad de Oudere (een broer van Gebhard) met een leger was gezonden om Gebhard te ondersteunen. Gerard sneuvelde in 910 in gevecht met een Beiers leger.

Gerard was zoon van Adelhard van Metz (ca. 850 – 2 januari 890), graaf van Metz en lekenabt van Echternach, die zoon was van Adalhard de Seneschalk, en van een dochter van Matfried van de Eifelgouw (ca. 820 – na 18 september 882). Matfried wordt in 843 al genoemd als graaf van de Eifelgouw en in 877 staat hij op een lijst van edelen die de koning van West-Francië zullen bijstaan als die de Maas zou oversteken.
Gerard en Oda kregen de volgende kinderen:

• Wigfried, aartsbisschop van Keulen (924 – 953)
• Uda van Metz (905 – 963), gehuwd met Gozelo van de Ardennen
• onbekende dochter
• Godfried van Gulik, paltsgraaf van Lotharingen (– 949).

Oda hertrouwde met Eberhard van de Opper-Lahngouw.