Gerard van Hamel

Gerard Anton van Hamel (27 oktober 1911 - Natzweiler-Struthof, 19 juli 1944) was een Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog.

Van Hamel was een zoon van de jurist en strafrechtdeskundige Joost Adriaan van Hamel en Maria Leocadie de Vries Feijens. Hij had een zuster Maria Laetitia (1909-1964) en een jongere broer Lodewijk (1915-1941). Van Hamel studeerde aan de Amsterdamse universiteit, waar hij in 1938 promoveerde op het gebied van internationale rechtspraak.

Na de dood van zijn broer in juni 1941 heeft hij diens werk in het verzet voortgezet. Hij heeft veel bijgedragen aan de financiering van de diverse opgezette verzetsactiviteiten. Op 10 augustus 1942 werd hij gearresteerd in het huis van zijn ouders te Baarn. Toen werd ook een groot deel van het door zijn broer opgezette en door hem uitgebouwde netwerk van spionnen opgerold.

In de lente van 1943 werd Gerard samen met zo'n dertig medeverzetsstrijders berecht maar Gerard werd niet veroordeeld omdat een vriend van hem goede connecties had met de Duitse militaire bevelhebber in Nederland, generaal Christiansen. Hij werd een "Nacht und Nebel" gevangene wat inhield dat hij in "nacht en nevel" opging. Zijn familie wist niet waar hij was en wat er met hem gebeuren zou. Deze "Nacht und Nebel" gevangenen werden opgesloten in het concentratiekamp Natzweiler-Struthof in de Elzas. Daar is Gerard van Hamel uiteindelijk aan uitputting en tuberculose overleden op 19 juli 1944

Ter nagedachtenis aan de twee broers is monument 'De marinier' onthuld. Het staat aan de Gerrit van der Veenlaan in Baarn.