Georges Monard

Monard werd politiek actief voor de CVP en was actief bij de CVP-Jongeren, waarvan hij provinciaal voorzitter was. Voor deze partij werd hij verkozen tot gemeenteraadslid van Hasselt, waar hij ook meerdere jaren schepen was. Bovendien zetelde hij van 1971 tot 1978 voor het arrondissement Hasselt in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In deze periode zetelde hij door het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, een voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

In 1978 verliet Monard de actieve politiek en was daarna van 1979 tot 1987 kabinetschef van de ministers Gaston Geens en Daniël Coens. Ook werd hij leidend ambtenaar en voorzitter van meerdere studiecommissies in de onderwijsmaterie en stond mee aan de wieg van verschillende hervormingen. Hij was ook betrokken bij de regionalisering van het onderwijs, toen Vlaanderen er over bevoegd werd.

Van 1987 tot 2000 was hij secretaris-generaal van het ministerie van Onderwijs en was daarna van 2001 tot 2008 voorzitter van de FOD Personeel en Organisatie in de federale overheid. Na zijn pensionering werd Monard voorzitter van de commissie die de begeleidingsdiensten in de onderwijsnetten evalueert.[1][2]

Georges Monard werd in 2013 door de Vlaamse Vereniging voor Bestuur en Beleid verkozen tot Overheidsmanager van het jaar voor zijn loopbaan binnen de publiek sector. Midden 2013 was hij eveneens betrokken bij de geplande hervormingen in het onderwijs, waarbij het rapport-Monard de basis vormde. Na wat politieke discussies leidde dit begin juni 2013 tot een akkoord tussen de Vlaams regeringspartijen CD&V, sp.a en N-VA.[3][4]

In 2019 ontving hij een Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap.

• Biografische fiche Georges Monard op website Vlaams Parlement