Georges Dejardin

Na de lagere middelbare school en een jaar nijverheidsschool, slaagde Dejardin in een examen voor landmeter. Hij studeerde verder aan de Arbeidershogeschool en werd van 1930 tot 1937 handelsagent. Hij werd adjunct nationaal secretaris van de Jongsocialisten.

Gemobiliseerd in 1939 werd hij in 1940 krijgsgevangen genomen en tot in 1945 in Duitsland gevangen gehouden, waar hij als boerenknecht werkte. Bij zijn terugkeer stortte hij zich in de politieke actie.

In 1946 werd hij voor de PSB gemeenteraadslid van Luik, wat hij bleef tot in 1964. Ook was hij van 1946 tot 1950 provincieraadslid van Luik.

Vervolgens zetelde Dejardin van 1950 tot 1965 voor het arrondissement Luik in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In 1965 maakte hij de overstap naar de Senaat, waar hij van 1965 tot 1968 als provinciaal senator zetelde en van 1968 tot 1974 als rechtstreeks gekozen senator.

Hij was ook stichtend voorzitter van de Guilde belge du livre (1956-1978).

Tijdens de algemene staking van 1960-1961 was hij een medestander van André Renard. Namens de Gemeenschappelijke Actie stelde hij de tekst op van de Appel aux soldats. Gepubliceerd door La Wallonnie in december 1960, werd de krant in beslag genomen. Hij nam deel aan de organisatie van het Waals Petitionnement (1963) dat 645.499 handtekeningen verzamelde. Hij zorgde voor het vervoer van de formulieren naar het Parlement, ook al had hij ondertussen afstand genomen van de actie en meer algemeen van de stellingnamen van het Mouvement Populaire Wallon, die hij te nationalistisch vond.

Van 1971 tot 1973 was hij de eerste voorzitter van de Cultuurraad voor de Franse Gemeenschap. Tijdens zijn loopbaan was hij ook Belgisch vertegenwoordiger in de Raad van Europa en in de Assemblee van de West-Europese Unie. Hij was Belgisch afgevaardigde in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 1955, 1965 en 1969.

Na zijn politieke loopbaan, was hij van 1974 tot 1976 nog adjunct-secretaris bij het Agence de Coopération culturelle et technique in Parijs.

Zijn zoon Claude Dejardin werd eveneens socialistisch parlementslid, terwijl zijn kleinzoon Georges Dejardin kandidaat was bij Ecolo.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.