Garrick Marchena

Garrick Marchenas moeder kwam uit Aruba en maakte bruidsjurken, zijn vader was een ingenieur uit Bonaire. Toen hij een jaar oud was, verhuisden zijn ouders naar Mariepampoen, net buiten Willemstad. Door te zien hoe zijn moeder haar ontwerpen schetste en door de muurschilderingen van zijn neven raakte hij geïnteresseerd in tekenen. Hij werd een goede portrettekenaar en kreeg belangstelling voor graffiti. Op advies van zijn vader ging hij echter civiele techniek studeren aan de Universiteit van Pittsburgh. In 1993 haalde hij zijn bachelor en ging werken bij de Curaçaose Wegenbouw Maatschappij (CWM). Omdat het werk hem niet beviel, nam hij na anderhalf jaar ontslag en ging als freelance grafisch ontwerper werken in het bedrijf van zijn jongere broer. Hij leerde het vak "on the job" maar verlangde ernaar vrij werk te gaan maken.

In 2005 volgde hij een workshop bij de Amerikaanse kunstenaar Drew Blair en ging hij zijn creatieve talent serieus nemen. Hij raakte geïnteresseerd in de street-artbeweging in Californië en begon zelf met street art te experimenteren. De muurschildering Dress Come Alive en zijn eerste werk op canvas Kalor Bou Di Sombra van november 2008 beschouwt hij als een keerpunt in zijn carrière.

In 2009 maakte hij onder het alias Zigski zijn eerste muurschildering Urban Angel in Saliña, als spontaan geschenk aan iedereen die durft te dromen. Met spontane schilderingen bedoelt Marchena dat hij geen toestemming heeft van de eigenaar van de muur. Sindsdien maakte hij veel van zulke spontane muurschilderingen in Curaçao (met name in Punda, Otrobanda en Pietermaai) en twee op Aruba. In 2010 maakte hij zijn eerste trompe-l'oeil-schildering bij het Tulamuseum in Landhuis Knip. In Punda maakte hij nog zo'n schildering bij de Marshe Di Karni, en een derde in 2017 in Skalo met de titel There Is More Than Meets The Eye. Het zijn vaak grote schilderingen, die onverwacht verschijnen op verwaarloosde gebouwen of ruïnes en de omgeving verfraaien.

Na enkele jaren werd zijn illegale werk gezien als een geschenk aan de maatschappij. Sindsdien krijgt hij geregeld opdrachten voor muurschilderingen, maar gebruikt de techniek ook op doek. In 2016 nodigde de Fundashon Shon Tan hem uit om een workshop te geven aan een groep jongeren uit de wijk Domi Abou in Willemstad. Zij maakten in enkele weken samen drie muurschilderingen, die gepresenteerd werden op 12 april, de verjaardag van Shon Tan.[1]

Marchena wil met zijn werk emoties aanwakkeren en bewustzijn vergroten. Veel van zijn muurschilderingen hebben vogels als onderwerp, waarmee hij een boodschap van onschuld en vrijheid wil overbrengen. Zo hoopte hij dat een schildering van een vogel vlakbij een illegale vuilstortplaats in Boca Samí mensen bewust zou maken van hun gedrag. Daarop kreeg hij van Selikor, het afvalverwerkingsbedrijf van Curaçao, de opdracht om nog zes muurschilderingen te maken op plekken waar veel vuilnis wordt gedumpt. Ook hier werden lokale jongeren ingeschakeld.[2]

De muurschildering Angry Boy is een statement tegen het opkopen van land door buitenlandse investeerders, waardoor de lokale bevolking niet langer gratis toegang heeft tot de openbare stranden.[3] In Angry Boy en Ami Ta Kòrsou gebruikt Marchena een zelf ontworpen lettertype dat is geïnspireerd door de Indiaanse rotstekeningen op de ABC-eilanden, gecombineerd met het Californische Cholo-lettertype uit de jaren 50 van de twintigste eeuw.

De tekst op Forever Legends is een quote van Marcus Garvey en luidt: We are going to emancipate ourselves from mental slavery.... none but ourselves can free the mind.

Op Sombra di Koló (De Schaduw van Kleur) in het Nationaal Archeologisch Antropologisch Museum exposeerde Marchena het schilderij Color Blind, dat twee kinderen in een zwembad voorstelt, van wie de een (blank) de andere (huilend en bruin) overgiet met water.[4]

• 
  Marshe di karni (2011)
• 
  Much'i Ser'i Trapi (2013)
• 
  Forever Legends (2014)
• 
  Beyond The Obvious (2017)
• 
  Guardian eyes (2018)
• 
  Ami Ta Kòrsou
• 
  Angel
• 
  Angry Boy
• 
  Elis Juliana
• 
  Heart overflowing, samen met Valerie Parisius
• 
  Witness Self, samen met Darrick Da Silva Marchena