Gabriël Smit

Gabriël Wijnand Smit (Utrecht, 25 februari 1910 – Laren, 23 mei 1981) was een Nederlandse rooms-katholieke dichter, essayist, toneelschrijver, vertaler, kunstcriticus, journalist, redacteur en politicus. Hij was onder meer redacteur van de Volkskrant.

Gabriël Smit
Gabriël Smit ontvangt de Brand-van Gent Prijs (1966)
Algemene informatie
Volledige naamGabriël Wijnand Smit
Geboren25 februari 1910
Overleden23 mei 1981
LandNederland
Werk
GenreReligieuze dichtkunst
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur

Levensloop

Smit werd geboren in een oudkatholiek gezin, maar stapte toen hij volwassen was over naar de Rooms-Katholieke Kerk. In 1969 liet hij deze kerk echter achter zich.

Op zijn twintigste verhuisde hij naar Hilversum, later naar 's-Graveland, waar hij jarenlang raadslid voor de KVP was (hij was ook fractievoorzitter) alsook enige tijd waarnemend burgemeester, en vervolgens naar Laren, waar zijn grote gezin opgroeide en hij ten slotte op 71-jarige leeftijd aan een longaandoening overleed.

Smit begon in 1933 als journalist bij de Gooi- en Eemlander, trad aan als redacteur van het antisemitische De Nieuwe Gemeenschap, waar hij samen met A. den Doolaard vertrok toen de hoofdredacteur openlijk het antisemitisme ging uitdragen. Vervolgens werkte hij voor de Linie en De Gids. Hij werd daarna kunstredacteur en -criticus en redacteur geestelijk leven van de Volkskrant, en schreef ook veel voor radio en televisie.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de oorlog werden zes bundels van Smit clandestien uitgegeven en was als redacteur betrokken bij het clandestiene literaire tijdschrift Ad interim. Smit was gelijktijdig hoofdcorrespondent van de Nazistische Nederlandsche Kultuurkamer. Deze dubbelrol verleende hem dan ook de naam "de dubbele pannebakker". Of en in welke mate Smit pro-Duits was, is onduidelijk. (Zie verwijzing)

Onderscheiding en prijzen

Smit werd in 1955 ridder in de Orde van Sint-Gregorius de Grote in verband met zijn psalmberijming (Psalmen, 1952). In 1962 kreeg hij de cultuurprijs van de gemeente Hilversum voor zijn oeuvre en in 1970 de Marianne Philipsprijs.

Werken
  • Voorspel (1931)
  • Requiem in memoriam matris (1932)
  • Weerklank (1932)
  • Maria-lof en andere gedichten (1939)
  • Tempore belli (1944 en 1946)
  • Zeven Marialegenden (1945)
  • Spiegelbeeld (1946)
  • In het land van den dichter. Inleiding tot het genieten van poëzie (1947)
  • Fragment (1948)
  • Ternauwernood (1951)
  • Geboorte (1952)
  • Psalmen (1952)
  • Ik geloof (1957)
  • Dichterbij (1964)
  • Variaties van liefde (1966)
  • Op mijn woord (1968)
  • Psalmen opnieuw (1971)
  • Utrechts drieluik (1976)
  • Weerlicht (1976)
  • Evenbeeld (1981)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.