Friedrich Kellner

August Friedrich Kellner werd op 1 februari 1885 geboren in Vaihingen an der Enz. Hij was het enige kind van Georg Friedrich Kellner, een bakker van het dorp van Arnstadt in Thüringen, en Barbara Wilhelmine Vaigle uit Bissingen an der Enz. De ouders van Friedrich behoorden tot het Evangelisch Luthers geloof. Toen Friedrich vier jaar oud was, verhuisde zijn familie zich aan Mainz waar zijn vader de hoofdbakker in Goebels Zuckerwerk werd.

In december 1902 behaalde Friedrich Kellner zijn diploma aan het gymnasium Goethe. Hij begon te werken als bediende in het gerechtsgebouw van Mainz. Hij werkte daar vanaf 1903 tot 1933, eerst als secretaris, toen accountant, en ten slotte als justitieel inspecteur.

Friedrich Kellner, 1914

In 1907 en 1908 vervulde Friedrich Kellner zijn militaire reserveplicht in de 6e Infanteriecompagnie van Leibregiments Grossherzogin (3. Grossherzoglich Hessisches) Nr. 117 in Mainz.

In 1913 huwde hij met Pauline Preuss uit Mainz. Hun enig kind, Karl Friedrich Wilhelm Kellner, werd drie jaar later geboren.

Toen de Eerste Wereldoorlog in 1914 begon, werd Friedrich Kellner teruggeroepen voor actieve dienst in het Prinz Carl Infanterieregiment (4. Grossherzoglich Hessisches Regiment) Nr. 118, in Worms. Hij vocht in Frankrijk in de Marne en werd verwond nabij Reims.

Ondanks zijn loyaliteit aan het regime van de keizer, verwelkomde Friedrich Kellner de geboorte van de Duitse democratie na de oorlog. Hij werd een organisator voor de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD).

Vanaf die eerste dagen van de Weimarrepubliek sprak hij uit tegen het gevaar van extremisme, zowel van de communisten als van de nationaalsocialisten. Hij zou zijn oppositie uiten door op vergaderingen Adolf Hitlers Mein Kampf aan de menigte te tonen en ter schreeuwen: "Gutenberg, uw drukpers wordt bezoldigd door dit kwade boek." Bij meer dan één gelegenheid werd Kellner geslagen en bedreigd voor het uitdrukken van zijn meningen tegen nazi's.

Twee weken vóór Adolf Hitler werd ingezworen als kanselier, en vóór het begin van diens meedogenloze achtervolging van politieke tegenstanders, nam Friedrich Kellner zijn vrouw en zoon in veiligheid op het platteland. Zij verhuisden naar het dorp Laubach, waar hij als hoofdinspecteur van justitie bij het districtshof werkte. In 1935 emigreerde zijn zoon naar de Verenigde Staten om de dienstplicht in Hitlers leger te vermijden.

Tijdens de pogrom van November van 1938, bekend als de Kristallnacht, hielpen Friedrich en Pauline Kellner hun Joodse buren. Kellner werd ervoor gewaarschuwd dat zij hetzelfde lot als hun buren zouden ondergaan als zij hun weerstand tegen het nazibeleid voortzetten. Friedrich werd verteld dat hij en Pauline naar een concentratiekamp zouden worden gestuurd als hij een "slechte invloed" op de bevolking van Laubach bleef hebben.

Omdat hij niet openlijk politiek actief kon blijven vertrouwde Friedrich Kellner zijn gedachten aan een geheim dagboek toe. Hij wilde dat zijn zoon en komende generaties zouden weten dat de democratie zich tegen dictaturen moet verzetten. Hij wilde iedereen waarschuwen om zich tegen tirannie, terrorisme en extremisme te blijven verzetten.

Tegen de tijd dat de oorlog eindigde telde het dagboek van Friedrich Kellner 861 pagina's in tien delen.

Nadat de oorlog hielp Friedrich Kellner om de SPD in Laubach te doen herleven, en werd hij de regionale partijvoorzitter. In de jaren 1945 en 1946 was hij de viceburgemeester van Laubach, en vanaf 1956 tot 1960 was hij Eerste Raadslid van de stad en opnieuw viceburgemeester.

Friedrich Kellner was belangrijkste rechtvaardigheidsinspecteur en de beheerder van het gerechtsgebouw in Laubach vanaf 1933 tot 1947. Hij diende als districtsauditor in het regionale hof in Giessen vanaf 1948 tot 1950. Na zijn pensionering in 1950 diende hij nog drie jaar als rechtskundige adviseur in Laubach.

In 1968 gaf Friedrich Kellner zijn dagboek, die hij in het geheim tussen 1939 en 1945 had geschreven, aan zijn Amerikaanse kleinkind, Professor Robert Scott Kellner, om het te vertalen en het onder de aandacht van het publiek te brengen. Op 4 november 1970 stierf Friedrich Kellner en werd begraven naast zijn vrouw op de belangrijkste begraafplaats in Mainz.

Friedrich Kellners dagboek

Het dagboek bestaat uit tien delen met in totaal 861 pagina's. Het bevat 676 apart gedateerde lemma's in Sütterlin-handschrift en meer dan 500 krantenknipsels. Kellner dacht dat zijn observaties niet alleen de vreselijke gebeurtenissen van die jaren documenteerden, maar toekomstige generaties ook een middel bood om dergelijke rampen te verhinderen: consequent verzet tegen ideologieën die het menselijke leven en de persoonlijke vrijheid niet respecteren.

• In de lente van 2005 werd het dagboek tentoongesteld in de George Bush Presidential Library in College Station, Texas.
• De krant van Giessener Anzeiger en de Groep Heimatkundliche in Laubach presenteerden een tentoonstelling over Friedrich Kellner in september 2005 in het Heimat Museum van Laubach.
• In de zomer van 2006 werd het dagboek tentoongesteld in het Holocaust Museum Houston in Texas.
• In 2007 produceerde CCI Entertainment, een Canadees filmbedrijf, een documentairefilm over Friedrich Kellner en zijn kleinzoon Robert Scott Kellner, My Opposition: the Diaries of Friedrich Kellner.
• In 2010 werd het dagboek tentoongesteld in de Dwight Eisenhower Presidential Library in Abilene, Kansas.
• In 2011 het dagboek was gepubliceerd: Friedrich Kellner, 'Vernebelt, verdunkelt sind alle Hirne,' Tagebücher 1939-1945, Wallstein Verlag Göttingen 2011, ed. Sascha Feuchert, Robert Martin Scott Kellner, Erwin Leibfried, Jörg Riecke, Markus Roth, ISBN 978-3835306363.