Grote fregatvogel

Een onvolwassen grote fregatvogel pikt een jonge bonte stern op van het wateroppervlak.

De grote fregatvogel is een van de grootste soorten uit het geslacht met een lengte van 85 tot 105 cm[2], een gewicht van 1 tot 1,5 kg en een spanwijdte van 229 cm. Ze hebben een lange haaksnavel en een lange, diepgevorkte staart. Het volwassen mannetje heeft (net als bij de andere fregatvogels) een donkere rug met een groenachtige glans. Kenmerkend voor deze soort is een bruine band band dwars over de middelste vleugeldekveren. Het vrouwtje is herkenbaar aan de witte borst, waarbij het wit doorloopt tot op de keel, tot aan de snavel. Hun verenkleed is bij beide geslachten verschillend en niet waterafstotend, dus houden ze bij het oppikken van prooi uit het water de vleugels omhoog.[3]

De grote fregatvogel eet vis die hij zelf vangt, maar steelt ook prooien van andere vogels. Dit kleptoparasitisme komt echter niet zo vaak voor als bij de andere soorten fregatvogels. Het mannetje blaast bij de balts zijn keelzak op als een rode ballon.

De wetenschappelijke naam doet vermoeden dat deze fregatvogel klein (minor) is, terwijl de Nederlandse (en Engelse) naam het tegendeel suggereert. De wetenschappelijke naam die aan deze vogel door Johann Friedrich Gmelin werd gegeven was Pelecanus minor, omdat hij vond dat dit een klein soort pelikaan was. Volgens de regels van de zoölogische nomenclatuur bleef het achtervoegsel behouden toen andere onderzoekers de vogel in een eigen geslacht Fregata plaatste, ondanks het feit dat deze vogel tot de grootste soorten van dit geslacht behoorde.

De belangrijkste broedpopulaties bevinden zich in de Grote en Indische Oceaan, een kleiner deel broedt in de Atlantische Oceaan. De kolonies van de grote fregatvogel bevinden zich op eilanden in mangroven, van onder andere Hawaï, de Galapagoseilanden en Mauritius.

De soort telt 5 ondersoorten:

• F. m. nicolli: de zuidelijke Atlantische Oceaan.
• F. m. aldabrensis: de westelijke Indische Oceaan.
• F. m. minor: van de centrale en oostelijke Indische Oceaan tot de Zuid-Chinese Zee.
• F. m. palmerstoni: de westelijke en centrale Grote Oceaan.
• F. m. ridgwayi: de oostelijke Grote Oceaan.

De grote fregatvogel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar gaat in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze fregatvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]