Frederik II van Sicilië
Frederik II van Sicilië (Barcelona, 13 december 1272 — Palermo, 25 juni 1337) was de derde zoon van koning Peter III van Aragón en Constance van Sicilië, oudste dochter van koning Manfred van Sicilië. In 1291 werd hij door zijn broer Jacobus I tot stadhouder van Sicilië aangeduid en in 1296 werd hij door de adel van Sicilië gekozen tot koning. Frederik was een charismatisch figuur, die zeer geliefd was in Sicilië. Paus Bonifatius VIII zette zijn broer echter aan om Frederik te bestrijden met de steun van Anjou, maar Frederik won het pleit. Nadien diende hij strijd te voeren tegen zijn zwager, Robert van Napels, die Sicilië wilde heroveren.
Frederik II van Sicilië
| ||
| 1271 - 1337 | ||
 | ||
| Koning van Sicilië | ||
| Periode | 1296 - 1337 | |
| Voorganger | Jacobus I | |
| Opvolger | Peter II | |
| Vader | Peter III van Aragón | |
| Moeder | Constance van Sicilië | |
Frederik II verkoos om "Frederik III" genoemd te worden (in navolging van keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk, de eerste Frederik van Sicilië), ook al was hij pas de tweede koning Frederik op de Siciliaanse troon (en zo wordt de latere Frederik III door latere generaties genealogen en historici soms Frederik IV genoemd).
Huwelijk en nakomelingen
Hij huwde in 1302 met Eleonora van Anjou (1289-1341), dochter van koning Karel II van Napels en Maria van Hongarije, en werd vader van:
- Peter (1304-1342)
- Manfred (1306-1317)
- Constance (1307-1344), in 1317 gehuwd met koning Hendrik II van Cyprus (-1324), in 1331 met koning Leo IV van Armenië en in 1343 met Johan van Lusignan-Antiochië (-1375)
- Elisabeth (1310-1349), in 1328 gehuwd met hertog Stefanus II van Beieren (1319-1375)
- Willem (1312-1338), gehuwd met Maria, dochter van baron Jacob I van Ejerica (-1263)
- Johan (1317-1348)
- Catharina (1320-1342), non
- Margaretha (1331-1377), gehuwd met paltsgraaf Rudolf II van Palts-Rijn (1306-1353).