François Joseph Harbauer

François Joseph Harbauer[1] (Neuwiller, 1776 - Cambrai, 1824), was een arts en hoogleraar.

Levensloop

Geboren in de Elzas, trok Harbauer naar Jena waar hij onder meer de lessen volgde van de beroemde filosoof Johann Gottlieb Fichte[2], van Christoph Wilhelm Hufeland en Johann Christian Stark, wiens arts-assistent hij werd. Friedrich Schiller was een van zijn patiënten.

In 1802 trok hij naar Parijs en hij kreeg er een cliënteel van Duitsers. Hij promoveerde en werd lijfarts van Willem-Frederik prins van Oranje-Nassau, de vorst van Fulda. Na de slag bij Erfurt maakte hij kennis met generaal Henri Clarke, die gouverneur-generaal werd van het bezette Berlijn en vervolgens door Napoleon I werd aangesteld als minister van Oorlog. Harbauer werkte korte tijd in Sint-Petersburg en keerde in 1812 terug naar Parijs.

Na de abdicatie van Napoleon I trad Harbauer opnieuw in dienst van Willem I. Hij werd weer lijfarts, maar de koning benoemde hem tevens tot commissaris op het departement van Binnenlandse Zaken belast met de geneeskundige zaken van de Zuidelijke Nederlanden. In 1822 werd Harbauer benoemd tot inspecteur-generaal voor de geneeskundige dienst van land- en zeemacht en daarna ook tot inspecteur-generaal van de geneeskundige dienst voor het hele koninkrijk.

Ondertussen had Willem bij de stichting van de Rijksuniversiteit Leuven in 1817, Harbauer als een der eersten tot hoogleraar benoemd in de faculteit der geneeskunde. Hij werd tevens de eerste rector magnificus van deze universiteit (1817-1819).

Hij was pas achtenveertig, toen de dood in 1824 een einde maakte aan een succesvolle carrière.

Literatuur
  • Discours prononcé le 6 octobre 1817 à l'occasion de l'installation de l'Université par M. le docteur François-Joseph Harbauer, professeur en médecine, nommé recteur magnifique de la même université, in: Annales Academiae Lovaniensis, 1821.
  • Jaarboeken van het koninkrijk der Nederlanden, 1822
  • Sulpiz BOUSSERÉE, Ersten Band, Stüttgart, 1862.
  • Hartwig SCHULZ (uitg.), Salons der Romantik. Beiträge eines Wieperdorfer Colloquiums zu Theorie und Geschichte des Salons, Berlijn/New York, 1997.
    • Irina HUNDT, Geselligkeit im Kreise von Dorothea und Friedrich Schlegel in Paris in den Jahren 1802-1804, Berlijn/New York, 1997.

Nota's
  1. (fr) Journal officiel du royaume des Pays-Bas, 1814, p. 255, n° 81 : "en remplacement du Sieur Gantot, décédé, le Sieur François-Joseph Drayussa. ... de tout ce qui concerne le régime sanitaire, Monsieur le Docteur Harbauer" Journal officiel du Gouvernement de la Belgique - Belgique Gouvernement - Google Livres.
  2. Philippe Roudié, Jean Mondot, Interférences franco-allemandes et révolution française, 1994 : "Friedlander qui était issu de la grande famille juive berlinoise de ce nom, ou encore Harbauer, ancien éleve du philosophe Fichte à l'université d'Iéna" ; "Johann Gottlieb Fichte's Leben und literarischer Briefwechsel", 1831 : "Le Citoyen Harbauer, qui Vous remettra cette lettre, mon cher Fichte, s'est engagé de solliciter près de Vous le pardon de mon inexcusable négligence".


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.