Frans Thijssen

Franciscus ("Frans") Johannes Thijssen (Malden, 23 januari 1952) is een voormalig Nederlands voetballer en voetbaltrainer, die vooral bekendheid verwierf als spelbepalende middenvelder van het Nederlandse FC Twente '65, N.E.C. en Vitesse, maar vooral ook het Engelse Ipswich Town en het Nederlands Elftal. Thijssen speelde 21 seizoenen betaald voetbal.

Frans Thijssen
Persoonlijke informatie
Volledige naamFranciscus Johannes Thijssen
BijnaamStille Frans
Geboortedatum23 januari 1952
GeboorteplaatsMalden, Nederland
PositieMiddenvelder
Jeugd
SV Juliana '31
Senioren
Seizoen Club W 0(G)
1970–1973
1973–1979
1979–1983
1983
1983–1984
1984
1984–1987
1987–1988
1988–1991
N.E.C.
FC Twente '65
Ipswich Town
Vancouver White Caps
Nottingham Forest
Vancouver White Caps
Fortuna Sittard
FC Groningen
Vitesse
77 0(9)
167 (47)
125 (10)
21 0(2)
17 0(3)
24 0(7)
79 (11)
25 0(0)
87 0(1)
Interlands
1975–1981 Nederland 14 0(3)
Getrainde clubs
1995–1996
1997–1998
1999–1999
2000–2001
2002–2003
2004–2006
2006–2008
2008–2009
2010–2012
2014–2015
Vitesse
Malmö FF
De Graafschap
Fortuna Sittard
Al-Wahda FC (jeugd)
Al-Wakrah SC (assistent)
Qatar SC (jeugd)
Al-Jazira Club (jeugd)
FC Twente (beloften)
Brisbane Roar FC (a.i.)
Erelijst
1981 UEFA Cup
FWA Footballer of the Year
Portaal    Voetbal

Levensloop

Frans Thijssen, bijgenaamd Stille Frans, begon zijn voetballoopbaan bij de amateurclub SV Juliana '31. In 1969 werd hij ingelijfd door het Nijmeegse N.E.C., met trainer Jan Remmers. Hij debuteerde op 10 januari 1971 in een uitwedstrijd tegen Ajax. Vanaf seizoen 1971/72 was Wiel Coerver de coach in Nijmegen. Onder hem kreeg Thijssen een vaste basisplaats. In seizoen 1972/73 reikte hij met N.E.C. tot de finale van de KNVB beker, waarin de ploeg verloor van NAC.

In 1973 verkaste hij voor 250.000 gulden naar FC Twente '65, waarmee hij in 1974 tweede werd in de Eredivisie en in 1975 de finale van de UEFA Cup speelde. In 1977 won Thijssen met Twente de KNVB beker. In januari 1979 werd hij ingelijfd door het Engelse Ipswich Town, waar hij zijn grootste successen vierde. In 1981 werd Thijssen als eerste niet-Britse speler gekozen tot Engels Voetballer van het Jaar. De ploeg onder leiding van Bobby Robson en met landgenoot Arnold Mühren sleepte met verzorgd en technisch voetbal in datzelfde jaar de UEFA Cup binnen. In de finale over twee wedstrijden werd AZ '67 verslagen.

In maart 1983 volgde een transfer naar Vancouver Whitecaps. Door deze ploeg werd hij tussen 1 oktober 1983 en 1 mei 1984 uitgeleend aan Nottingham Forest FC. Tussen mei en oktober 1984 kwam Thijssen opnieuw uit voor Vancouver Whitecaps. Zijn loopbaan leek op dat moment op retour, maar Thijssen keerde terug naar Nederland waar hij nog zeven seizoenen speelde voor achtereenvolgens Fortuna Sittard, FC Groningen en Vitesse. In 1989 werd hij uitgeroepen tot speler van het jaar in de Nederlandse Eerste divisie. Op 25 april 1990 in De Kuip verloor Vitesse met 1-0 van PSV. In 1991 beëindigde hij op 39-jarige leeftijd zijn loopbaan. In zijn laatste seizoen reikte hij met Vitesse nog tot de derde ronde in de UEFA Cup.

Thijssen werd vervolgens trainer en was in dienst van Vitesse, Malmö FF en De Graafschap. Bij De Graafschap duurde het dienstverband slechts enkele competitiewedstrijden en stapte Thijssen in augustus 1999 na een conflict met assistent-coach Massimo Morales op. In november 2000 trad hij in dienst van Fortuna Sittard, waarmee hij zich wist te handhaven in de eredivisie. Desondanks vertrok Thijssen bij de club. In augustus 2002 werd hij voor een jaar als jeugdtrainer van Al-Wahda uit de Verenigde Arabische Emiraten aangesteld, later werkte hij in dezelfde functie voor Al-Wakrah en Qatar SC in Qatar. In mei 2009 keerde hij terug als werkloos coach terug in Nederland.

In het voetbalseizoen 2010/11 is Thijssen de assistent-trainer van in eerste instantie René Hake en vanaf oktober 2010 Jos Daerden bij het beloftenteam van FC Twente.[1]

Tom van Hulsen heeft het boek "Het geheim van Ipswich." in 2016 uitgebracht. Het is een portret hoe Frans Thijssen en Arnold Mühren het Engelse voetbal veranderden.

Nederlands Elftal

Thijssen speelde veertien keer in het Nederlands Elftal. Onder leiding van bondscoach George Knobel maakte hij zijn debuut op 30 april 1975 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen België in Antwerpen, net als Adrie van Kraaij (PSV), Jan Everse (Feyenoord), Peter Arntz (Go Ahead Eagles), Johan Zuidema (FC Twente), Kees Kist (AZ'67) en Bobby Vosmaer (AZ'67)[2]. België won het oefenduel in het Bosuilstadion met 1-0 door een doelpunt in de 78ste minuut van Raoul Lambert. In 1980 zat Thijssen bij de selectie voor het Europees kampioenschap. Thijssen scoorde drie keer in Oranje, in 1975 tegen Polen, in 1979 tegen Oost-Duitsland en in 1981 tegen Ierland.

Erelijst

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Ipswich Town
UEFA Cup1x1980/81

Individueel

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Duels Goals
1970/71 N.E.C. Eredivisie 9 1
1971/72 N.E.C. Eredivisie 34 4
1972/73 N.E.C. Eredivisie 34 4
1973/74 FC Twente '65 Eredivisie 34 11
1974/75 FC Twente '65 Eredivisie 28 6
1975/76 FC Twente '65 Eredivisie 28 9
1976/77 FC Twente '65 Eredivisie 33 10
1977/78 FC Twente '65 Eredivisie 29 7
1978/79 FC Twente '65 Eredivisie 15 4
Ipswich Town FC Premier League 16 1
1979/80 Ipswich Town FC Premier League 37 2
1980/81 Ipswich Town FC Premier League 31 3
1981/82 Ipswich Town FC Premier League 12 1
1982/83 Ipswich Town FC Premier League 29 3
1983 Vancouver Whitecaps NA Soccer League 21 2
1983/84 Nottingham Forest FC Premier League 17 3
1984 Vancouver Whitecaps NA Soccer League 24 7
1984/85 Fortuna Sittard Eredivisie 26 5
1985/86 Fortuna Sittard Eredivisie 27 3
1986/87 Fortuna Sittard Eredivisie 26 3
1987/88 FC Groningen Eredivisie 25 0
1988/89 Vitesse Eerste divisie 30 1
1989/90 Vitesse Eredivisie 32 0
1990/91 Vitesse Eredivisie 25 0
Totaal59387

Zie ook

Voorganger:
Ronald Spelbos
Trainer van Vitesse
nov. 1995 - jun. 1996
Opvolger:
Leo Beenhakker
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.