Franky Douglas

Douglas groeide op het eiland Curaçao op en kwam 1962 naar Nederland, waar hij van 1963 tot 1965 het conservatorium volgde. Hierna toerde hij met de soul-groep The Needles door Europa en richtte hij in 1969 de groep Reality, ook bekend als Summer 70, op, waarmee hij zijn eerste composities op de lp's Reality en Tony & Reality uitvoerde. In 1972 richtte hij de groep Solat op, die zang (van onder anderen zijn zuster Mildred Douglas) mengde met improvisatie. De groep speelde later ook met Hans Dulfer die de groepsnaam wijzigde in De Perikels. Rond 1976 begon Douglas de groep Franky Douglas' Sunchild, waarin hij gecomponeerde en geïmproviseerde muziek, funk, jazz en hedendaagse muziek mengde met Afrikaanse en Caribische ritmes en melodieën. Leden vanaf het begin waren cellist Ernst Reijseger, percussionist Raoul Burnett, drummer Alan Purves, bassist Ivor Mitchell, de Surinaamse pianist en toetsenist Glenn Gaddum en de saxofonist en klarinettist Michael Moore. In de jaren negentig bestond de groep naast Douglas uit Reijseger, Moore, Gaddum, trombonist Wolter Wierbos, drummers Eddy Veldman en Michael Vatcher, saxofonist Franklin Caesar, de bassist Lesley Joseph, percussionist Robbie Gilles en trompettist Eric Boeren. In 1994 verscheen de cd The Visions Project (L-FDS093) met als gasten Mildred Douglas (vocalen), Ronald Snijders (dwarsfluit) en Eric Calmes (basgitaar en contrabas), die tijdens het North Sea Jazz Festival 1993 live was opgenomen door Jan Schuurman. In 1998 volgde het studioproject en de cd On the Roof, met als gasten onder anderen Tony Shearman, Ivan van Hetten (trompet) en Jarmo Hoogendijk.

In de jaren tachtig speelde Douglas ook als sideman in het Surinam Music Ensemble van Eddy Veldman en bij Ronald Snijders "Black Straight Music", en trad hij op als gitarist met Solat/The Mai Tai Band met zuster Mildred, Jochem Fluitsma (gitaar) en Bennie Baan en Eric van Tijn (toetsinstrumenten). Hij toerde door Rusland, Mongolië, China en Indonesie met het gitaristenseptet The Seven Slowhands met onder anderen Hans Croon, Klaas ten Holt, Vincent van Warmerdam en Corrie van Binsbergen. Douglas schreef in opdracht van de NOS de 9-delige suite "A nameless Vision", en voerde die in premiere uit op het NOS Jazzfestival 1988 in De Meervaart te Amsterdam met als gasten Herb Robertson (trompet) uit New York en Sean Bergin (tenorsaxofoon, fluit) uit Zuid-Afrika. Hij speelde ook bij Viva La Black, de band van de Zuid-Afrikaanse drummer Louis Moholo, met Paul Rogers (bas), Thebi Lipere (percusie) en Sean Bergin. Hij ging zich echter steeds meer toeleggen op het uitvoeren van zijn eigen werk. Een belangrijke aansporing daartoe vormden de samenwerking in oktober 1987 met onder anderen Cecil Taylor, John Zorn, Frank Wright, Ernst Reijseger, Sean Bergin en Gerald Veasley tijdens concerten in het Concertgebouw en in het Bimhuis. In 1989 speelde Franky Douglas op uitnodiging van Cecil Taylor een inmiddels legendarisch geworden concert tijdens de Summer Sessions van het Bimhuis, met het Cecil Taylor Trio met Sunny Murray.

In de 21e eeuw trad hij op met onder andere zijn eigen groep Franky Douglas' Sunchild en de groep van Sean Bergin, met wie hij ook al jaren als duo optrad; met de zanger Phil Minton en Louis Moholo, pianist Curtis Clarck; met Ernst Reijseger als duo, trio, of kwartet, aangevuld met Lesley Joseph en Haarmen Fraanje. Ook speelde Douglas in Berlijn weer met het Cecil Taylor Quartet met Andrew Cyrille en Tristan Honsinger (cello), wat resulteerde in de cd Incarnation (Cecil Taylor). Douglas speelde zijn compositie "Seven Times around the World" met het jazzorkest van het Concertgebouw, en deed in 2004 een project met de Senegalese zanger en percussionist Mola Sylla, wat resulteerde in de cd Societé Tous Les Couleurs.

• Biografie op muziekencyclopedie.nl
• documentaire door David de Jongh, JazzTV (YouTube)