Franciscus Mercurius van Helmont
Franciscus Mercurius van Helmont (Vilvoorde, 20 oktober 1614 - 1699), de zoon van Jan Baptista van Helmont was een Vlaams alchemist en schrijver. Hij is bekend als de uitgever van zijn vaders manuscripten over chemie in de jaren 1640, waarin deze de alchemie als oorsprong van de wetenschap van de chemie beschrijft.
Begonnen als natuurkundige, werd hij later een kabbalist die gelieerd was met Henry More van de Platonisten van Cambridge. Samen annoteerden zij de kabbalistische vertalingen van Christian Knorr von Rosenroth.
Van Helmont zou geen universiteit bezocht hebben, maar werd thuis ingewijd in de scheikunde en de geneeskunde. Ook filosofische vraagstukken hadden zijn belangstelling. Hij reisde veel, bezocht Engeland en hield geneeskundige voordrachten voor artsen te Amsterdam, waar hij ook een tijd heeft gewoond. Vervolgens leefde hij enkele jaren aan het hof van graaf Christiaan August te Sulzbach en ging ten slotte naar Berlijn. Daar overleed hij 1699 op 85-jarige leeftijd. Leibnitz, die bevriend met hem was, vervaardigde een Latijns grafschrift voor hem.[2]
Werk
- Franciscus Mercurius van Helmonts bekendste werk is het in Latijn geschreven 'Alphabeti veri naturalis hebraici delineatio, quae simul methodum suppeditat juxta quam qui surdi nati sunt sic informari possunt, ut non alios saltim loquentes intelligere, sed et ipsi ad sermonis usum perveniant.' (Sulzbach, 1677) en 1697 in Nederlandse vertaling te Amsterdam.
- Franciscus Mercurius van Helmont: 'Paradoxale discoursen ofte ongemeene meeningen van de groote en kleyne wereld en speciaal van de wederkeeringe der menschelijke zielen' (Londen, 1683)
- Franciscus Mercurius van Helmont: 'Aanmerkingen over den mensch en desselfs siek tens, alles op gewisse en onfeilbare gronden, so van de natuerlijke reden als ervarentheid gevestigd, deel I' (meer is er niet verschenen) (Rotterdam. 1692)[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|