Florian Schneider

Schneider treedt in 1967 toe als fluitist tot de Duitse groep Pissoff[4] van de twee jaar oudere bassist Eberhard Kranemann. Het kwintet oefent regelmatig in de kelder van Schneiders ouderlijk huis. In 1968 treedt de band op in de Cream Cheeseclub in Düsseldorf tijdens een drie uur durende 'happening' waarbij ze alleen maar 'dissonant geraas' produceren. Delen van het optreden worden door de Duitse tv-zender WDR-3 uitgezonden. "Het was een ramp, het klonk als de derde wereldoorlog," aldus Kranemann. "We maakten alles stuk."[2]

Na drie demo-opnames verlaat Schneider de band in 1968. Hij speelt fluit als gastmuzikant met Klaus Doldinger op het jazzalbum Nero In South Amerika en voor een theaterproductie voor het Schauspielhaus in Düsselforf, daartoe gevraagd door Kranemann die inmiddels studiotechnicus is. Bij die opname ontmoet hij producer Conny Plank die later vier Kraftwerkplaten zal produceren.[5] Hij studeert dan muziekwetenschap op de kunstacademie van Remscheid. Daar ontmoet hij in 1968 toetsenist Ralf Hütter, waarmee hij de groep Organisation opricht. Schneider speelt onder meer dwarsfluit, waarvan hij het geluid manipuleert met elektronische effecten. Ook speelt hij viool en elektrische gitaar, terwijl Hütter toetsinstrumenten voor zijn rekening neemt.

In 1970 brengen ze het album Tone float[6] uit. Een half jaar later wordt de naam veranderd in Kraftwerk (het Duitse woord voor krachtbron en energiecentrale) en koopt Schneider, die afkomstig is uit een gegoed architectenmilieu, zijn eerste synthesizer.

In wisselende samenstelling brengen ze als Kraftwerk drie albums uit, waaronder het naar de kernleden vernoemde (Ralf + Florian[7]). Naast traditionele instrumenten worden ook in toenemende mate zelfgebouwde elektronische apparatuur gebruikt. Zo ontwikkelt Schneider een elektronisch drumstel, waarvoor hij patenten verwerft[8], bouwt zelf een elektrische dwarsfluit en perfectioneert de Robovox, een vocoder die gebruikt wordt om stemmen te vervormen.

In 1974 op het album Autobahn gebruikt Schneider voor het laatst de elektronische dwarsfluit, onder meer in het titelnummer dat een wereldwijde hit wordt en de doorbraak van de band betekent. Daarna stapt Schneider, die de toevoeging 'Esleben' laat vallen, helemaal over naar toetsen, synthesizer en effecten. Later, als de sequencer een groot deel van het spel overneemt, legt Schneider zich live helemaal toe op het realtime manipuleren van de gespeelde geluiden. In een interview uit 1991 verklaarde Schneider dat hij de fluit "te beperkend" vond en op zoek ging naar nieuwe dingen ("Al snel kocht ik een microfoon, toen luidsprekers, toen een echo, toen een synthesizer. Veel later gooide ik de fluit weg.")[9] Medeoprichter Hütter noemde hem een 'geluidsfetisjist'[10]: "Hij is een perfectionist als het om geluiden gaat. Als het geluid niet een bepaalde standaard heeft, dan accepteert hij dat niet."[11]

De invloed van Autobahn en opvolgers Radio-Activity en Trans Europa Express is zo groot, dat David Bowie het goeddeels instrumentale nummer V-2 Schneider op zijn album Heroes uit 1977 aan Florian Schneider opdraagt[12]. Onduidelijk is of Schneider zelf aan het nummer heeft meegewerkt.[13] Bowie ontmoet Schneider tijdens de opnamen van The Idiot van Iggy Pop, een ontmoeting waarover Kraftwerk verhaalt in het nummer Trans Europa Express.[14] De punklegende vertelt vele jaren later dat hij met Schneider asperges is gaan kopen.[15]

Schneider blijft Kraftwerk trouw, ook als langjarige leden Wolfgang Flür en Karl Bartos in respectievelijk 1987 en 1991 vanwege creatieve meningsverschillen Kraftwerk verlaten. In 2000 spant hij samen met Hütter een rechtszaak aan tegen Flür die in zijn biografie I was a robot/Ich war ein roboter[16] onder meer beweert dat hij de elektronische drums van Kraftwerk heeft uitgevonden. De Duitse rechter geeft Schneider en Hütter gelijk en hij beveelt Flür passages in het boek aan te passen.

Binnen het toch al gesloten Kraftwerk is Schneider altijd het meest teruggetrokken lid geweest. De zeldzame interviews – of pogingen daartoe – met Schneider liepen meestal uit op hilarische non-conversaties, zoals in 1998 een Braziliaanse tv-presentatrice ondervond[17] of kwamen helemaal niet van de grond[18] Dat neemt niet weg dat Schneider enkele opvallende cameo-optredens heeft gedaan. Zo is hij in 2001 de Duitse film Klassentreffen – Mordfall unter Freunden[19] te zien als contrabas-speler in een fictieve showband waarin onder meer ook Klaus Schulze en Marian Gold van Alphaville te zien zijn. In hetzelfde jaar speelt hij Don Schneider in een humoristisch bedoelde sketch voor de Duitse commerciële tv-zender Viva Zwei.[20]

Schneider treedt na november 2006 niet meer met de band op, waarbij hij live wordt vervangen door Stefan Pfaffe. Aanvankelijk gaat het gerucht dat Schneider zich toelegt op studiowerk, maar volgens ingewijden verlaat hij de band op 21 november 2008.[21] Oud-bandlid Flür ontmoet Schneider in december 2008 en omschrijft hem als 'gelukkig, en duidelijk veel relaxter dan in zijn laatste jaren bij de band'.[2]

Op 6 januari 2009 maakt Kraftwerk op zijn website[22] officieel bekend dat Florian Schneider na bijna veertig jaar de band heeft verlaten. Volgens het Britse muziekblad NME gebeurde dat na een ruzie met Hütter over het wel of niet uitbrengen van een nieuw album.[23]

Ralf Hütter, dan nog het enige officiële lid van de band, zegt in een interview met The Guardian dat Schneider al jaren niet meer bijdroeg aan de band en claimt hem niet te missen of nog langer te spreken. "Omdat het zo lang geleden is, neig ik ernaar dat te vergeten. We kijken meer vooruit. Het is zo lang geleden dat hij is gestopt voor ons te werken. Wat kan ik er over zeggen?" Omstanders zien de twee medio 2011 echter amicaal met elkaar praten bij de opening van een galerie in Düsseldorf, waar Schneider op zijn fiets komt voorrijden en Hütter het aanbod voor een toespraak afslaat.[24]

De aan Hütter toegeschreven koele afstandelijke houding, sluit aan bij de ervaringen van eerder vertrokken kernleden Wolfgang Flür en Karl Bartos[25]. Flür, die zich als enige van de kernleden regelmatig laat interviewen over Kraftwerk, zegt over Schneiders vertrek: 'Ik kan me voorstellen waarom Florian Schneider vaarwel heeft gezegd tegen de bondage en het dictatorschap van zijn oorspronkelijke partner' waarmee hij op Hütter doelt. 'Hij is ontsnapt aan het Kraftwerk-stigma - net als ik,' staat in een aan Flür toegeschreven recensie van een Kraftwerkconcert in 2013.[26]

Na zijn vertrek bij Kraftwerk leidt Schneider een teruggetrokken leven. Wel blijft hij geïnteresseerd in muziek, onder meer via een samenwerking met de Duitse producent van elektronische instrumenten Doepfer[27], waarvoor hij ook een 'elektronisch gedicht' schrijft[28]. Hij laat zich onder meer kort interviewen bij een bezoek aan een muziekbeurs in Frankfurt.[29]

Op 9 september 2014 verzorgt Schneider de muziek bij de modeshow van het Nederlandse kledingmerk G Star Raw, waar door Pharrell Williams ontworpen duurzame kleding wordt tentoongesteld.[30]. Schneider componeert een speciaal nummer voor de show en woont deze ook bij.[31]