Filips van Orléans (1336-1375)

Filips van Orléans (Vincennes, 1 juli 1336 - Orléans, 1 september 1375) was een prins uit het regerende Franse koningshuis van Valois. Hij was de tweede zoon van Filips VI van Frankrijk en Johanna van Bourgondië.

Filips van Orléans
1336-1375
Hertog van Orléans
Periode	1344-1375
Voorganger	kroondomein
Opvolger	naar het kroondomein
Graaf van Valois
Periode	1284-1325
Voorganger	kroondomein
Opvolger	naar het kroondomein
Vader	Filips VI van Frankrijk
Moeder	Johanna van Bourgondië

Als apanage kreeg hij in 1344 van zijn vader het hertogdom Orléans. Filips was ook hertog van Touraine, graaf van Beaumont en graaf van Valois. Hij voerde als wapen een schild "D'azur, semé de fleurs de lys d'or, au lambel componé d'argent et de gueules".[1] Het hertogdom Orléans was door zijn koninklijke vader in het leven geroepen als apanage van de tweede zoon van de Franse koning.[2]

Filips speelde een kwalijke rol in de eerste jaren van de Honderdjarige Oorlog. In de Slag bij Poitiers liet hij met zijn troepen zijn broer Jan II van Frankrijk in de steek wat bijdroeg aan de verpletterende Franse nederlaag en de gevangenname van de Franse koning.[3]

Op 18 januari 1345 huwde hij met Blanche van Frankrijk (1328-1392), de postume dochter van Karel de Schone en Johanna van Évreux, maar zij kregen geen kinderen. Een bastaardzoon, Lodewijk van Orléans, werd geestelijke en stierf als bisschop van Poitiers in 1397 te Jeruzalem.

Bij zijn dood vervielen de bezittingen van de kinderloze hertog aan de Franse kroon.[2]