European Pressurized Reactor

In september 2005 begon Areva met de bouw van de kerncentrale Olkiluoto-3 met een capaciteit van 1.600 megawatt.[2] Volgens de oorspronkelijke planning zou de bouw vier jaar duren en een investering vergen van 2,5 miljard euro. Al in 2006 waren er problemen. De Finse toezichthouder op kernenergie, STUK, had twijfels over de kwaliteit van de fundering en de lasnaden van pijpen voor het primaire systeem. De werkzaamheden zijn fors vertraagd en de centrale zou 6,6 miljard euro kosten. De opdrachtgever van de centrale, TVO, en Areva vechten voor de rechter uit wie voor de extra kosten en de vertraging gaat opdraaien.[2]

Bij Flamanville wordt sinds 2006 gewerkt aan twee EPR-reactoren voor het Franse energiebedrijf EDF. De capaciteit van deze reactor wordt 1.650 megawatt. Dit project heeft grote vertraging opgelopen: bij aanvang van de bouw werd de eerste productie verwacht in 2013, in 2010 was dit al uitgesteld tot 2016,[3] en in 2019 wordt aangenomen dat de productie niet voor 2023 zal beginnen.[4] De centrale heeft een verwachte levensduur van 60 jaar. De bouw vergt een investering van zo’n 12 miljard euro, dat is ruim drie keer zo duur als oorspronkelijk verwacht.[5][4] Net als in Finland vormen lasnaden hier een groot probleem.[4]

Bij de Engelse plaats Bridgwater wordt naast de bestaande kerncentrales Hinkley Point A en B gewerkt aan twee EPR reactoren. Deze centrales worden gebouwd door het Franse EDF. De bouw is, na 6 jaar vertraging, begonnen in 2018. De kosten van dit project worden inmiddels op 20 tot 22 miljard pond geschat.[6]