Ernest Burnelle

Burnelle werd beroepshalve onderwijzer. Hij was tevens lid van de Internationale van Luikse Arbeiders, die opgericht werd door Théo Dejace, en in 1937 werd hij de voorzitter van de Luikse afdeling van het Centrum van Socialistisch Onderwijspersoneel.

In 1941 trad hij toe tot de communistische PCB en werd verzetsstrijder in het Onafhankelijkheidsfront. Hij werd ook de redacteur van La Meuse, de krant van het Onafhankelijkheidsfront. Hij kreeg echter ook andere functies: in 1942 werd hij benoemd tot PCB-propagandist in het arrondissement Bergen en in 1943 werd hij politiek secretaris van de PCB in het arrondissement Charleroi. Na de Bevrijding werd hij in oktober 1944 benoemd tot nationaal propagandist van de PCB en in 1945 werd hij eveneens benoemd tot redacteur van de partijkrant Le Drapeau Rouge. In 1950 werd hij benoemd tot politiek secretaris van de PCB in het arrondissement Luik.

Van 1946 tot 1949 was hij gemeenteraadslid van Luik en bovendien zetelde hij van 1946 tot 1949 voor het kiesarrondissement Luik in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In 1949 werd hij niet meer herkozen. Vervolgens werd hij in 1952 opgenomen in het politiek bureau van de PCB. In 1954 werd hij in opvolging van Edgard Lalmand verkozen tot nationaal secretaris van de PCB. In 1961 werd hij vervolgens benoemd tot partijvoorzitter van de partij, een mandaat dat hij tot aan zijn dood in 1968 behield. Van 1965 tot aan zijn dood in 1968 zetelde hij tevens opnieuw in de Kamer.

In juni 1968 kreeg Burnelle een hersenbloeding, waarna hij in een coma werd gehouden. In augustus 1968 overleed hij aan de gevolgen van deze hersenbloeding.

• Biografie Burnelle op de website carcob.eu.