Elisabeth Becker

Becker werd geboren in Neuteich, vrije stad Danzig, in een Duitse familie. In 1936 werd ze lid van de Bund Deutscher Mädel en twee jaar later werd ze kok in Danzig. Toen de Duitsers in 1939 arriveerden, paste ze zich goed aan. In 1940 begon ze te werken voor de firma Dokendorf in Neuteich. Ze deed dit werk tot 1941, waarna ze in de landbouw ging werken.

In 1944 had de SS meer bewakers nodig voor het nabij gelegen concentratiekamp Stutthof. Becker werd opgeroepen om dienst te doen in het kamp. Op 5 september 1944 trad ze in dienst en begon ze met haar training tot Aufseherin. Nadat haar opleiding was voltooid, werkte ze in het vrouwenkamp SK-III. Hier selecteerde Becker vrouwen en kinderen die naar de gaskamer werden gestuurd.[1]

Op 15 januari 1945 vluchtte Becker uit het kamp en ging ze terug naar haar huis in Neuteich. Daar werd ze echter op 13 april door de Poolse politie gearresteerd en naar de gevangenis gebracht in afwachting van het proces. Het Stutthofproces begon op 25 april 1946 en duurde tot 31 mei 1946. Samen met enkele andere vrouwelijke bewakers en kapo's werd ze aangeklaagd. Becker werd veroordeeld tot de dood door ophanging.[2] Op 4 juli 1946 werd het vonnis voltrokken.