Elektrische bezorgwagen
Een elektrische bezorgwagen of elektrische ijzeren hond is een technisch hulpmiddel om artikelen te vervoeren en/of uit te venten en dat wordt aangedreven door een door een accu gevoede elektromotor. Het voertuig heeft drie of vier wielen en had een beperkte snelheid tot 16 km/h, latere exemplaren tot 45 km/h.
Naamgeving
De naam (elektrische) ijzeren hond verwijst naar de vroegere hondenkar, waarbij de hond voor de tractie van de kar zorgde.
Geschiedenis
In jaren na de Tweede Wereldoorlog vond veel verkoop aan huis plaats door brood- en melkventers, groenteboeren. Dit werd eerst nog met paard en wagen gedaan en met handkarren en bakfietsen. Gemakkelijker werd het door het aanbieden van de mogelijkheid tot aanschaffen van een elektrische ijzeren hond. Economisch was het een betere investering dan de aanschaf van een bestelauto, die qua aanschafwaarde voor veel handelaren een stap te ver was. Bovendien was er weinig onderhoud nodig en de elektriciteitskosten lagen veel lager dan de kosten voor de brandstof.
Toepassingen
Het voertuig werd in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw veelal gebruikt door melk-, ijs,- en broodventers, postpakketbezorgers en voor intern vervoer van goederen op fabrieksterreinen of stations. Bij laatstgenoemde diensten kon er nog een aantal aanhangwagentjes worden aangekoppeld, om zoveel mogelijk goederen in één rit te kunnen vervoeren.
Tegenwoordig vinden dit soort voertuigen, met een hogere toegestane snelheid van maximaal 45 km/h, toepassing stedelijke gebieden bij parkonderhoud, bezorging van bestelde levensmiddelen aan huis, onderhoudsbedrijven. Een nieuwe ontwikkeling op het gebied is een grotere actieradius door toepassing van accu’s met grotere capaciteit en zonnecellen op het dak voor bijladen van de accu.
Fabrikanten in Nederland
Fabrikant van het eerste uur is Spijkstaal. Verder is er: Electrocar.
Andere benamingen
Bij de PTT werd het voertuig Elmo genoemd. IJzeren hond was een andere benaming, ook voor modellen met een tweetaktmotor.