Egyptische zaagschubadder
De Egyptische zaagschubadder[2] (Echis pyramidum) is een zeer giftige slang uit de familie adders (Viperidae).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Isidore Geoffroy Saint-Hilaire in 1827. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Scytale pyramidum gebruikt.
Egyptische zaagschubadder IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2009) | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||||||
Echis pyramidum (Geoffroy St-Hilaire, 1827) | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen op | ||||||||||||||||||
Egyptische zaagschubadder op | ||||||||||||||||||
|
Uiterlijke kenmerken
Met een lengte van maximaal 80 centimeter is deze soort de grootste van alle zaagschubadders uit het geslacht Echis.[4] Dit zijn echter uitschieters, de gemiddelde lichaamslengte is zo'n 30 tot 70 centimeter. De kleur is variabel; van grijszwart tot donkerbruin, ook lichtere kleuren komen voor. Net als alle Echis- soorten bestaat de dorsale tekening uit witte vlekken met een donkere rand, een zogenaamde diamanttekening. De bovenzijde van de rug is meestal donkerder gekleurd, boven op de kop is vaak een kruisvormige witte vlek zichtbaar.
Levenswijze
Deze nachtactieve dieren maken jacht op kleine zoogdieren, amfibieën en ongewervelden.
Een legsel bestaat normaal uit 6 tot 20 eieren. De eieren worden afgezet op de bodem.
Verspreiding en leefgebied
Deze terrestrische soort komt voor in het Midden-Oosten en noordelijk Afrika; in noordelijk Egypte, Algerije, Libanon, Somalië, Soedan en westelijk Kenia.[3] De habitat bestaat uit droge, woestijnachtige streken met een stenige of zanderige ondergrond.
Giftigheid
Het gif van de slang is zeer sterk en wordt in grote hoeveelheden toegediend, hierdoor is de soort levensgevaarlijk. Bij gevaar maakt de slang een raspend geluid door zijn gekielde, van tandenrijen voorziene schubben tegen elkaar te wrijven. Dit dient als waarschuwingssignaal voor eventuele belagers.
Bronvermelding
|