Edmond de Selys Longchamps

Edmond de Selys was de zoon van Michel-Laurent de Selys Longchamps, die hij in zijn jeugd nauwelijks ontmoette, aangezien hij pas in 1827 in België kwam wonen en voordien met zijn moeder in Parijs verbleef, terwijl zijn vader activiteiten uitoefende in Luik. Hij trouwde in 1838 met Sophie-Caroline d'Omalius d'Halloy (1818-1869), dochter van de beroemde Belgische geoloog, senator en gouverneur van Namen, Jean d'Omalius. Hun twee zonen zorgden voor een talrijk nageslacht. In 1867 deed de Selys wat zijn vader had nagelaten, namelijk een officiële wederopname in de adel met de titel van baron, overdraagbaar op alle afstammelingen.

De Selys was bij zijn verhuizing naar het kasteel van Longchamps vijftien en begon, samen met Henri Stephens, de tuinman van de Luikse universiteit, op het domein van Longchamps een plantenboek aan te leggen eerst volgens de methode van Linnaeus, vervolgens volgens die van de Jussieu. Het jaar daarop werd hij voorgesteld aan de Société des sciences naturelles in Luik en hij las er zijn studiewerk Mémoire sur les Lépidoptères de la province de Liège voor. Twee jaar later werkte hij mee aan de Dictionnaire géographique de la province de Liège van Philippe Van der Maelen en publiceerde er een geclassificeerde catalogus van vogels in het Luikse, alsook een lijst van de ongevleugelde, netvleugelige en schubvleugelige insecten in de provincie Luik. Dit was de aanzet van de talrijke wetenschappelijke notities die hij zijn leven lang zou opstellen en publiceren. Zelfs tijdens zijn huwelijksreis nam hij nota's over de schubvleugeligen die hij in Italië had tegengekomen.

In 1841 werd hij briefwisselend lid van de Belgische Koninklijke Academie en in 1846 werd hij volwaardig lid van deze instelling. In 1842 verscheen het eerste deel van zijn Faune belge. De fauna bleef hij de rest van zijn leven van dichtbij volgen.

Sélys-Longchamps wordt beschouwd als 's werelds grootste autoriteit op het gebied van libellen. Zijn rijkdom en invloed stelde hem in staat om een van de beste collecties van libellen van zijn tijd aan te leggen. Hij beschreef meer dan 1000 libellensoorten en genera van over de hele wereld. Zijn collectie is gehuisvest in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen te Brussel.

Op de leeftijd van 28 werd De Selys gemeenteraadslid in Borgworm en bleef dit zijn leven lang. Hij schonk onder meer grond aan de gemeente voor de aanleg van een begraafplaats.

In 1846 nam hij actief deel aan het stichtingscongres van de Liberale Partij. Hetzelfde jaar werd hij tot provinciaal raadslid verkozen. In 1848 werd hij tot volksvertegenwoordiger verkozen. Van 1855 tot 1900 was hij senator. In het parlement was hij zeer actief en drukte zijn stempel op heel wat nieuwe wetgeving.

Na eerst ondervoorzitter van de Hoge Vergadering te zijn geweest, was hij ervan 1880 tot 1884 voorzitter van. Enkele maanden voor zijn dood nam hij ontslag uit het parlement.

• Hij was tweemaal directeur van de Klasse der Wetenschappen in de Koninklijke Academie.
• Hij werd erevoorzitter van de Société entomologique de Belgique.
• Hij was voorzitter van de Société Royale des Sciences in Luik.
• Hij was lid of erelid van gelijkaardige genootschappen in Nederland, Parijs, Londen, Berlijn, Florence, Wenen, Stockholm, Dresden, Stettin, Bern, Helsingfors.

De Selys publiceerde meer dan 250 wetenschappelijke studies, waaronder:

• Raphaël de Selys (1841-1911) trouwde in 1872 in Luik met Eusébie Brigode de Kemlandt (1850-1935).
  • Maurice de Selys (1876-1960), doctor in de natuurwetenschappen, trouwde met Emilie de Sauvage Vercour (1876-1952).
    • Michel de Selys (1900-1963), doctor in de rechten, trouwde met Clotilde de Chestret de Haneffe (1899-1981). Uitgedoofde tak.
  • Raymond de Selys (1880-1966), trouwde met Emilie de Theux de Meylandt et Montjardin (1880-1972). Hij kreeg in 1958 de titel graaf, overdraagbaar bij eerstgeboorte.
    • Michel François de Selys (1910-1983), Belgisch ambassadeur, trouwde met gravin Pauline Cornet de Ways-Ruart (1914-1953). Ze hadden zes kinderen, met afstammelingen tot heden.

• F. PLATEAU, A la mémoire de Michel-Edmond baron de Selys Longchamps. Recueil des discours prononcés lors des funérailles.
• Aug. LAMEERE, Edmond de Selys Longchamps, in: Mémoires de la Société entomologique de Belgique, t IX, 1902.
• F. PLATEAU, Notice sur la vie et les travaux de Michel-Edmond baron de Selys Longchamps, membre de l'Académie, in: Annuaire de l'Académie royale de Belgique, 1902.
• Henri MICHEELS, Michel-Edmond de Selys Longchamps, in: Biographie nationale de Belgique, T. XXII, 1914-1920, col. 192-199.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1998, Brussel, 1998.
• Nicole CAULIER-MATHY & Nicole HAESENNE-PEREMANS, Une vie au fil des jours. Journal d’un notable politicien et naturaliste, Michel-Edmond de Selys-Longchamps (1823-1900), 2 vol., LXV-1747 p., 25 ill., 2 tab. généalogiques, Brussel, 2008 (Collection Grand in-8°).
• M.Th. WASSCHER & H.J. DUMONT. Life and work of Michel Edmond de Selys Longchamps (1813-1900), the founder of Odonatology. Odonatologica 42(4): 349-382, 2013.