Dysthyme stoornis
De dysthyme stoornis, dysthymie of persisterende depressieve stoornis (DSM-5), is een psychische aandoening, een chronische en een lichtere vorm van klinische depressie die zich kenmerkt door een gebrek aan plezier en genoegen in het leven. Deze stoornis gaat meestal gepaard met slaapproblemen, eetstoornissen, verminderde energie, concentratieproblemen, en gevoelens van wanhoop. Er is sprake van een dysthyme stoornis als de klachten minimaal twee jaar duren (bij kinderen is dit minimaal 1 jaar) en gedurende deze tijd nooit langer dan twee maanden wegblijven. In het DSM-IV is de aandoening ingedeeld bij de stemmingsstoornissen. Het verschil met klinische depressie ligt voornamelijk in de intensiteit van de symptomen, maar dat betekent niet dat er minder lijden bij te pas komt. Iemand met dysthymie is wel in staat sociaal en maatschappelijk te functioneren, maar de levenslust ontbreekt hierbij. De aandoening duurt ook langer dan een zwaar depressieve episode. Een depressie heeft namelijk een duidelijk afgrensbare periode i.p.v. een lange aaneengesloten periode. Dysthymie gaat niet samen met psychotische verschijnselen en is niet begonnen met een depressie.
 |
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Dysthyme stoornis
| ||||
| Coderingen | ||||
| ICD-10 | F34.1 | |||
| ICD-9 | 300.4 | |||
| MedlinePlus | 000918 | |||
| MeSH | D019263 | |||
| ||||
Dysthymie heeft net als depressie een zware impact op iemands leven. Door een constant somber en neerslachtig gevoel waardoor de patiënt veel klaagt, sarcastisch wordt, humeurig en pessimistisch is, ervaren mensen in zijn omgeving de persoon meestal als somber, zuur, humorloos. Sociale contacten lijden er dus onder en dat kan tot een sociaal isolement leiden.
Dysthymiepatiënten zijn bij stress of schokkende ervaringen vatbaarder voor klinische depressie dan anderen. Als depressie zich naast dysthymie voordoet, spreekt men wel van een dubbele depressie.
Oorzaken
Allereerst bestaat er bij dysthymie een erfelijke gevoeligheid. Bij 'gevoeligheid' wordt bedoeld dat iemand vatbaarder is en dus deze stoornis makkelijker kan ontwikkelen, niet dat deze stoornis bij de geboorte aanwezig is. Of de stoornis zich al dan niet ontwikkelt hangt ook van andere aspecten af zoals de leefomgeving. Wanneer andere mensen in de familie psychische aandoeningen hebben of als iemand in de familie dysthymie heeft, heeft iemand meer kans om deze aandoening te ontwikkelen.
Ten tweede zijn er ook enkele sociale factoren. Personen die emotioneel labieler zijn dan de gemiddelde mens, hebben een grotere kans om stress te krijgen en somber te worden. Iemand die zeer stressvolle periodes heeft meegemaakt is vatbaarder voor dysthymie dan personen die een innerlijke rust hebben. Ontslagen, trauma’s, chronische ziekte(n), geliefden die gestorven zijn, kinderen die moeten vechten: het zijn voorbeelden van stressvolle situaties in het dagelijkse leven die verder tot de ontwikkeling van deze stoornis kunnen leiden. Dysthymie komt dan ook vaker voor bij mensen zonder partner of met financiële problemen.
Psychologische factoren spelen ook een rol. Stress en tegenslag zijn er in ieders leven wel te vinden, maar het belangrijkste is om te leren ermee om te gaan. Een persoon die alles van zich af kan zetten heeft minder kans om somber te worden dan een persoon die dit niet kan. Deels heeft dit te maken met karakter. Iemand die in zijn karakter al weinig zelfvertrouwen en veel zelfkritiek heeft, loopt meer risico. Dit geldt ook bij negatieve verwachtingen voor de toekomst of een gevoel van hopeloosheid of eenzaamheid.