Doornrandweekschildpad
De doornrandweekschildpad (Apalone spinifera) is een middelgrote schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Charles Alexandre Lesueur in 1827. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Trionyx ocellatus gebruikt. De verouderde wetenschappelijke naam Trionyx spiniferus wordt nog veel gebruikt.
| Doornrandweekschildpad IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2010) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||||
| Apalone spinifera (Le Sueur, 1827) | ||||||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||||||
Doornrandweekschildpad op  | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Uiterlijke kenmerken
De doornrandweekschildpad is van alle weekschildpadden de bekendste soort en is te herkennen aan de kleine stekeltjes op het schild, die bij de vrouwtjes enkel op de voorzijde van het schild zitten. Het schild zelf ziet eruit als een pannenkoek; plat en op het eerste gezicht erg glad, maar het voelt aan als schuurpapier.
De kleur is bij jongere dieren meestal groen tot bruin met donkergroene tot zwarte afstekende ronde vlekjes die in het midden lichter zijn. De schildrand heeft een zeer dunne, meestal gele rand. Na enkele jaren vervaagt het patroon en worden ze groenbruin tot grijs. De lengte bedraagt ongeveer 30 centimeter, met uitschieters tot ongeveer 50 cm. De mannetjes hebben een langere en dikkere staart en blijven veel kleiner. Hoewel dat wel meer voorkomt bij schildpadden, is het verschil bij deze soort wel heel groot; de mannetjes worden maximaal 20 cm, en blijven vaak de helft kleiner dan een vrouwtje.
Algemeen
De doornrandweekschildpad leeft in een groot deel van de Verenigde Staten, zuidelijk Canada en in Mexico. De habitat bestaat uit modderige oevers van rivieren, meren en grotere plassen. Het weke schild zonder hoornplaten maakt de schildpad erg kwetsbaar op het land, maar in het water is hij juist lichter en kan er beter door zwemmen. Deze soort komt weleens aan land om te zonnen, maar altijd direct naast het water zodat het dier er snel in kan rennen bij gevaar. Op het menu staan vissen, weekdieren, amfibieën, insecten en soms zelfs vogels, die verslonden worden nadat ze uit elkaar getrokken zijn.
Ondersoorten
Er worden zes ondersoorten erkend, die verschillen in het uiterlijk en het verspreidingsgebied.
- Ondersoort Apalone spinifera aspera
- Ondersoort Apalone spinifera atra
- Ondersoort Apalone spinifera emoryi
- Ondersoort Apalone spinifera guadalupensis
- Ondersoort Apalone spinifera pallida
- Ondersoort Apalone spinifera spinifera
Bronvermelding
|