Domien Cracco
Domien Cracco, ook Dominicus Cracco, (Roeselare, 16 november 1790 – Gent, 5 maart 1860) was een Belgisch priester en schrijver. Hij streefde voor het gebruik van het Vlaams in het onderwijs en is bekend voor zijn vertalingen.
Biografie
Domien Cracco was als priester vooral in het onderwijs actief. Zo gaf hij les in Gent, Aalst, Kortrijk en het Klein Seminarie in Roeselare. Hij was Vlaamsgezind en ijverde voor het gebruik van de volkstaal in het onderwijs. Hoewel het onderwijs hoofdzakelijk Franstalig was, gaf hij onder meer les over de Nederlandse letterkunde waardoor zijn leerlingen een Vlaams-nationaal bijgebracht werd. Hij kwam in 1842 in conflict met bisschop François-René Boussen en werd op non-actief geplaatst. Hij verbleef enkele maanden in een instelling voor krankzinnigen, mede door zijn aparte methode van lesgeven. Niettemin werd hij in 1844 opnieuw als leraar aangesteld.
Cracco was literair actief en werd in zijn tijd geroemd voor zijn gedichten en in het bijzonder voor zijn vertalingen. Vooral zijn versie van de Ilias van Homeros wordt als zijn meesterwerk aanzien. Hij vertaalde ook Franse teksten. Hij schreef ook flamingantische teksten en was lid van Met Tijd en Vlijt. In 1852 werd hij opnieuw als leraar ontslagen. Hij mocht zijn Ilias verder afwerken. In 1855 werd hij in een instelling te Gent geplaatst waar hij in 1860 overleed.
In Roeselare werd er een straat naar hem, de 'Domien Craccostraat', genoemd.
Bron
- Filip BOUDREZ. Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging. Tielt, 1998. Deel I, 816-817