Dirty Pictures

Wanneer Contemporary Arts Center-directeur Dennis Barrie (James Woods) in 1989 hoort dat er een fototentoonstelling uit een museum in Washington is gehaald na bemoeienis van lokale politici, haalt hij de voorstelling naar zijn museum in Cincinnati. Het betreft de fotoserie The Perfect Moment van Robert Mapplethorpe, die zelf kort daarvoor aan aids overleden is. Verschillende afbeeldingen zijn controversieel en ook Barrie krijgt zodra zijn plannen bekend worden luidruchtige kritieken van voor- en tegenstanders. Hij vindt niettemin dat hij voor een goede zaak strijdt en zijn vrouw en moeder van hun twee zoontjes Dianne (Diana Scarwid) staat vierkant achter hem.

Barries tegenstanders laten het alleen niet bij verbaal protest. Zijn vrouw en kinderen worden van de een op de andere dag beschimpt en genegeerd door voormalige kennissen en vrienden, er komen dreigtelefoontjes binnen, zoon Ian mag mogelijk niet naar zijn beoogde opleiding door het werk van zijn vader en presidentskandidaten George Herbert Walker Bush en Pat Buchanan spreken zich op landelijke televisie tegen de tentoonstelling uit. De lokale Sheriff Simon Leis (Craig T. Nelson) staat voor een herverkiezing en maakt het tegenhouden van A Perfect Moment een speerpunt van zijn campagne. Barrie wil hem gerechtelijk dwingen de obsceniteit van de voorstelling te bewijzen. Barrie verliest alleen, waarop Leis hém aanklaagt. Hij beschuldigt Barrie van het mogelijk maken van obsceniteit en het tentoonstellen van misbruik van minderjarigen. Rechter Albanese (R.D. Reid) heeft daarbij carrièretechnisch veel aan hem te danken en wijst daarom elke motie die Barries advocaten indienen zonder meer af. Hierdoor is het voor Barrie extra moeilijk om zijn kant van het verhaal goed voor het voetlicht te krijgen. Als hij door de jury schuldig wordt bevonden, riskeert hij tot een jaar aan gevangenisstraf. Achter gesloten deuren vinden de juryleden het moeilijk om het met elkaar eens te worden over wat zwaarder weegt: de vermeende verstoring van de zedelijkheid of de vrijheid van kunstenaars om zich te uiten.

Barrie weigert in eerste instantie om zelf te getuigen. Omdat de wel ondervraagde deskundigen getuigenissen afleveren die niet tot tevredenheid stemmen, doet hij dit toch. Barrie verklaart dat hij vindt dat de fotovoorstelling in zijn geheel moet worden tentoongesteld omdat de foto's samen een betekenis hebben. Hij vergelijkt het verwijderen van een deel van de foto's, met cherubijnen bedekken in schilderijen uit de Renaissance. Beiden zijn in zijn ogen belachelijk. Hij vreest dat verwijdering van een deel van The Perfect Moment de eerste stap kan zijn op een hellend vlak dat leidt tot censuur in niet alleen kunst, maar vervolgens ook in boeken en muziek. Barrie betoogt dat de zaak in zijn ogen gaat over het recht van ieder individu om zelf te kiezen wat hij consumeert en wat niet.

De jury spreekt Barrie op beide aanklachten vrij. Zijn tegenstanders beschouwen de verloren zaak niettemin niet als een verlies. Eén van hen vertelt dat de zaak tegen Barrie kunstenaars zoveel angst zal hebben aangejaagd voor een juridische gevecht, dat die in de toekomst twee keer na zullen denken voor ze wat controversieels durven te maken.